Welcome to Shell-Land!

Όπως ανοίγουν τα κοχύλια στην άμμο, έτσι και γω, αποζητώ να παίρνω το φως των δικών σας ματιών...

Όσο ζω, θα ονειρεύομαι και με τίποτα δεν με ξυπνάω. Όσο υπάρχω, στη θάλασσα θα συνεχίζω να βουτάω

και σαν δελφίνι να κολυμπάω, ψηλά θα πετάω και τα κοχύλια μου στη θάλασσα θα φυλάω. ©

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Αλήθεια, γιατί είναι πιο δύσκολο να αγαπήσουμε -εκτιμήσουμε- τον ίδιο τον εαυτό μας;

Απόψε, μια φίλη με συμβούλεψε να διαβάσω βιβλία του Χόρχε Μπουκάι. Ψάχνοντας στο internet για να μάθω περισσότερα γι' αυτόν και τα βιβλία του, βρήκα το ακόλουθο βίντεο και βρήκα αποσπάσματα από τα βιβλία του. Έτσι, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας, ότι είδα και με άγγιξε. Πραγματικά, αξίζει να δείτε όλο το βίντεο με την ιστορία "Η Αληθινή αξία του δαχτυλιδιού".


"Δεν μπορώ", του είπα. "Δεν μπορώ!". "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός. "Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ."  *



Στο βιβλίο "Να σου πω μια ιστορία", ο νεαρός Demian προσπαθώντας να ανακαλύψει τον εαυτό του, επισκέπτεται ένα ψυχαναλυτή, που χρησιμοποιεί μια εντελώς διαφορετική μέθοδο ψυχανάλυσης. Σε κάθε συνεδρία αφηγείται στον ασθενή μια διαφορετική ιστορία, με την οποία, προσπαθεί να φωτίσει το μονοπάτι του προς την αυτογνωσία.  




Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις


Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές


Θέλω να με εμπιστεύεσαι, χωρίς απαιτήσεις


Θέλω τη βοήθειά σου κι όχι να αποφασίζεις για μένα


Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις


Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα


Θέλω να μ΄ αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ


Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις


Θέλω να με υποστηρίζεις, χωρίς να με φορτώνεσαι


Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα


Θέλω να πλησιάζεις χωρίς, να εισβάλλεις


Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν,


να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις


Θέλω να ξέρεις...


πως σήμερα σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου...


Χωρίς όρους.



Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο "Ιστορίες να σκεφτείς". Τι κρίμα να μην το είχα διαβάσει νωρίτερα... πριν κάνω (σχεδόν όλα) τα παραπάνω -που αναφέρει ο Χόρχε- στην τελευταία μου σχέση. Τώρα πια, παρότι αποτελεί παρελθόν για μένα, αναρωτιέμαι αν θα είχα συνειδητοποιήσει τα παραπάνω, διαβάζοντας το βιβίο αυτό του Χόρχε. Τι να είχε αλλάξει, άραγε; Ίσως και τίποτα... Αλήθεια, πόσο εξωφρενικό μου φαίνεται τώρα, ότι ότι όλα αυτά τα έχω αναπαράγει και γω η ίδια σε πρώην σύντροφό μου. Ακόμη πιο περίεργο γεγονός είναι ότι ακριβώς τα ίδια, είναι συμπεριφορές γνώριμες σε μένα, από παλιότερα, αφού έχουν εκδηλωθεί στο άτομό μου από άτομα που νοιάζονταν για μένα!! χα χα χα Μόνο, που το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι εγώ που έπρεπε να με αγαπάω πιο πολύ από εκείνους, τα δέχτηκα και μετέπειτα τα αναπαρήγαγα η ίδια σε εκείνον που ήταν πλάι μου...

Αλήθεια, ποιον κοροϊδεύουμε όταν γυρεύουμε την αγάπη, χωρίς να έχουμε μάθει να αγαπάμε εμάς τους ίδιους;;;; Δυστυχώς, ή ευτυχώς, η ζωή μου έφερε έτσι τα πράγματα για μένα, που τώρα τελευταία, με αγαπάω όλο και πιο τρελά…, παρότι δεν μ' αγαπάει όσο παλιότερα η ίδια! Τι κρίμα... Σας το είπα και στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Πάντα μου άρεσε πολύ να ταξιδεύω και ίσως επιτέλους, να έφτασε η ώρα για ένα μεγάλο ταξίδι μου. Αυτό ίσως, θα είναι ότι καλύτερο για να με αγαπήσω εκ βαθέων!!! Δαπανηρό, ε; Ε, τι να κάνουμε; Αυτά που αξίζουν περισσότερο είναι εκείνα που είτε στοιχίζουν πολύ, είτε είναι απαγορευμένα! ;)


* P.S.  Εδώ, θέλω να σας δηλώσω, πως έχω διαπιστώσει πως μπορώ να κάνω αυτό που δεν μπορούσε ο Demian... Το έχω κάνει, ουχί μία φορά -και γραπτώς στη ζωή μου και τετ α τετ. Βέβαια, δεν θα σας πω ότι το ευχαριστήθηκα, γιατί θα έλεγα ψέματα. Μπορώ όμως, να σας πω ότι έχω βρεθεί μπροστά στον άλλον, παρότι ήξερα κατά βάθος πως με έβλεπε (ή μάλλον πως δεν με έβλεπε!), χωρίς να με νοιάξει αν θα φάω ζεστή τη χυλόπιτα! Είναι αυτό που λέμε, δεν μασάω, με τίποτα. Σκεφτείτε, ότι το έκανα, ακόμη και όταν ήμουν σίγουρη 99% ότι θα μου την σερβίρουν, αφού με είχαν προειδοποιήσει! Όμως, έχω μάθει πια να διεκδικώ αυτό που θέλω μ’ όλα τα κόστη και να μην με νοιάζει τι θα πει ο άλλος, αν θα το πάρει επάνω του, αν θα με κοροϊδέψει και τα λοιπά. Η περίπτωσή μου είναι αυτό που λένε, αδιόρθωτη ρομαντική και συνάμα, ρεαλίστρια.... Δεν ξέρω, αν με καταλαβαίνετε, αλλά αρκεί που με καταλαβαίνω εγώ! χα χα χα

Σημείωση: Ε, γι’ αυτό τουλάχιστον μου οφείλω ένα μπράβο. Ευτυχώς, υπάρχει και κάτι σ’ αυτήν την ανάρτησή μου, για να καυχηθώ… μετά την ταπείνωσή μου! Έχω μεγάλο τσαγανό μου (παρότι δεν μου το έχουν πολλοί) και διακατέχομαι από μεγάλη τόλμη. Δεν διστάζω σε τίποτα, αρκεί να είμαι σίγουρη ότι το θέλω. Τυχαίο; Δεν νομίζω! Μάλλον, είναι γιατί - τρομάρα μου - είμαι όλη, μια “Τόλμη και Φαντασία”.

19 σχόλια:

Theodosia είπε...

Θέλω να πλησιάζεις χωρίς, να εισβάλλεις


Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν,


να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις


Αν ήξερες πόσο με άγγιξες με την ανάρτησή σου.
Αυτό ακριβώς ζω αυτή την περίοδο.Η πολλή αγάπη να με πνίγει.Θα μου επιτρέψεις να αναδημοσιεύσω κάποια κομμάτια της κουμπαρούλα;
Φιλάκια κοκόνα μου.

Γιάννης Παππάς είπε...

ολα αυτα που λες ειναι αγαπη ..οσους πνιγει η αγαπη καλα ειναι να την μοιραζουν να την δωσουν

καλημέρα πολλά φιλιά

Τρελός του Χωριού είπε...

Αυτοεκ τιμη ση εκ της αγοραίας τιμής.
Αυτοπεποίθηση εκ της αγοραίας πειθούς .
Πόσο πείθω και πόσο τιμώμαι ;
Να δύο πανάρχαια ανθρώπηνα ερωτήματα

Εγω παραδείγματος χάριν
είμαι χρηματιστηριακό είδος .
Η τιμή ανεβαίνει και πέφτει συνεχώς
αναλογα με τα ηρεμιστικά
που μου δίνει ο γιατρός του χωριού ,
ο οποίος εχει και χάλια πειθώ .
Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε .

;)

μου αρεσε πολύ η αναρτηση σου

Lila Xagorari είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Αναρωτιέμαι πολλές φορές ακόμη και τώρα που υποτίθεται ότι έφτασα στην ηλικία εκείνη που μπορείς να διακρίνεις το ίζημα που κατακάθισε στην ζωή σου και να το δεις καθαρά από κάποια απόσταση.
Άραγε μπορείς αλήθεια; Ή μήπως με κάθε κίνηση που κάνεις να δεις αυτό το ψυχο-ιζημα , αυτή καθεαυτή η κίνηση το αναταράσσει και θολώνει η ματιά σου; Ακούω ή λέω κι εγώ σε άλλους:
"Να είσαι ο εαυτός σου". Εντάξει αλλά ποιος
ξέρει ποιος είναι ο πραγματικός εαυτός του;
Αν είχε πρόσωπο αυτός ο εαυτός και τον συναντούσα, θα τον αναγνώριζα; θα έλεγα; Παιδιά! Να ο εαυτός μου!!." Θα έλεγα;
Δεν ξέρω. Μου αρέσει η ανάρτηση αυτή γιατί θέτει προβληματισμούς και με σπρώχνεις να βρω του βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι.
Συμφωνώ με τον Γιάννη Παππά σε ότι λέει για την αγάπη πάντως.
Καλό μήνα, υγιέστατη και παραγωγικότατη

D.Angel είπε...

Αχχχχ
Αθεράπευτη περίπτωση!
Χα χα χα χα
Καλημέρες και καλό μήνααααααα

Marianna Stamou είπε...

Τα ίδια έχω κάνει και εγώ στις σχέσεις μου και συνεχίζω να κάνω μερικά από αυτά. Δεν είμαι περήφανη που το λέω, μόνο ειλικρινής.
Έπιασες ωραίο θέμα martiga μου. Δεν είμαι ρομαντική αλλά ούτε και ρεαλίστρια. Βρίσκομαι κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δύο.
Να κάνεις το ταξίδι που τόσο επιθυμείς πάση θυσία. Προφανώς το έχεις μεγάλη ανάγκη και έχω την εντύπωση ότι θα λειτουργήσει "θεραπευτικά " για σένα. Που ξέρεις, μπορεί και να γνωρίσεις και τον έρωτα της ζωής σου χιχι!
Επίσης, είχα εξομολογηθεί και εγώ πράγματα σε κάποιον που την χυλόπιτα την είχα δεδομένη. Ήξερα που πάω να μπλέξω αλλά δεν κόλλησα. Τα είπα, βγήκαν από μέσα μου και τέλος! Καλύτερα που δεν έγινε τίποτα γιατί πως αλλιώς θα γνώριζα τον τωρινό μου σύντροφο ε? Κάθε εμπόδιο για καλό που λένε.
Αυτή από πάνω θέλει γιατρό. Της το πες? λολ

negentropist είπε...

Kαλημέρα Mαρία !

Η παρακάτω "ποιητική χυλόπιτα" του Αντώνη Αντωνάκου, είναι ασύγκριτη νομίζω, κυρίως επειδή η ... στόχευσή της είναι πολλαπλή. Το ίδιο ισχύει και για το λατρεμένο μου Dindi, της απίστευτα διαχρονικής Mina.

2 σε 1 λοιπόν:

Mάτια αυγά τηγανιτά

Διάλειμμα τέλος ... επιστροφή στη ρουτίνα ...

:)

Dimos El Grec είπε...

Ωραία τα λέει ο συγγραφευς!!!

Αν και να σου πω την αλήθεια τα περισσότερα από αυτά τα είχα καταλάβει από μία μεγάλη μου σχέση που ή μου τα είχε πει κατάμουτρα έτσι όπως τα λέει εδώ ή τα άφησε να εννοηθεί.... Οπότε πιστεύω από τότε ωρίμασα παραπάνω. Άλλωστε πιστεύω ότι κανείς δεν μένει ίδιος με τα χρόνια. Αλλιώς είναι να συναντιούνται 2 άνθρωποι στα 22 και αλλιώς στα 28...

Μου αρέσει πάντως η αισιοδοξία που βλέπεις τα πράγματα!!! Keep on!!! ;)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.

Savvina είπε...

Όλα μέσα στη ζωή είναι.
Όταν αγαπάμε περισσότερο τον σύντροφό μας από τον ίδιο μας τον εαυτό πληγωνόμαστε και πονάμε.
Όμως κάποια στιγμή καταλαβαίνουμε ότι έχουμε παραμελήσει την αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό και τότε δίνουμε όλο μας το βάρος σε μας.
Κάνε ένα ταξιδάκι μόνη σου και θα νοιώσεις ακόμη καλύτερα.
Πολύ ωραία η ανάρτησή σου Μαράκι.
Να είσαι και να νοιώθεις καλά και όλα θα γίνουν πιο όμορφα.
Καλό μήνα να έχεις.
Πολλά φιλιά.

υγ: επέστρεψα... είχα πρόβλημα με τον υπολογιστή μου, όμως ο καινούργιος πάει σφαίρα...

IonnKorr είπε...

Αναρωτιέμαι πολλές φορές ακόμη και τώρα που υποτίθεται ότι έφτασα στην ηλικία εκείνη που μπορείς να διακρίνεις το ίζημα που κατακάθισε στην ζωή σου και να το δεις καθαρά από κάποια απόσταση.
Άραγε μπορείς αλήθεια; Ή μήπως με κάθε κίνηση που κάνεις να δεις αυτό το ψυχο-ιζημα , αυτή καθεαυτή η κίνηση το αναταράσσει και θολώνει η ματιά σου; Ακούω ή λέω κι εγώ σε άλλους:
"Να είσαι ο εαυτός σου". Εντάξει αλλά ποιος
ξέρει ποιος είναι ο πραγματικός εαυτός του;
Αν είχε πρόσωπο αυτός ο εαυτός και τον συναντούσα, θα τον αναγνώριζα; θα έλεγα; Παιδιά! Να ο εαυτός μου!!." Θα έλεγα;
Δεν ξέρω. Μου αρέσει η ανάρτηση αυτή γιατί θέτει προβληματισμούς και με σπρώχνεις να βρω του βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι.
Συμφωνώ με τον Γιάννη Παππά σε ότι λέει για την αγάπη πάντως.
Καλό μήνα, υγιέστατη και παραγωγικότατη

Matriga είπε...

Κουμπαρούλα,
Εννοείται ότι μπορείς να αναδημοσιεύσεις ότι θέλεις! Όσο για το ότι άρχισες ήδη να νιώθεις ότι πνίγεσαι... τις οδηγίες προς ναυτιλωμένους στις είχα δώσει εδώ και καιρό, αλλά δείχνεις να μην τις θυμάσαι ;)

Φιλιά πολλά!

Matriga είπε...

Γιάννη,
καλησπέρα και καλό μήνα!
Πάντα το κάθε σχόλιο σου εμπεριέχει
σε δύο αράδες όλη την ουσία! Eίναι
τιμή και χαρά μου, να σε φιλοξενώ.
Εύχομαι να περάσεις ένα δημιουργικό
και αξέχαστο καλοκαίρι.

Να είσαι πάντα καλά.
Κοχυλένια φιλιά :)

Matriga είπε...

Τρελέ του χωριού,
Θα σου πω, πως άφησες το στίγμα σου,
αλλά δεν με έπεισες ότι είσαι ο τρελός
του χωριού... Αντιθέτως, μοιάζουν πολύ
λογικά τα σχόλια που αφήνεις ;)

Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι,
λουσμένο με κοχυλένια φιλιά

Matriga είπε...

@ Everybody

Επειδή είμαι πολύ κουρασμένη - με έφαγαν
τα ξενύχτια τελευταία - θα σας ευχαριστήσω
και θα σας αφήσω ένα ανέκδοτο που μόλις έλαβα.
Είναι λίγο "τραβηγμένο", αλλά έχουν περάσει
τα μεσάνυχτα ;)

Καλό ξημέρωμα

"Εκείνο το απόγευμα γυρνούσα απογοητευμένος από το κυνήγι.. Δεν είχα χτυπήσει τίποτα και τα παιδιά μου θα έμεναν για άλλη μια μέρα νηστικά. Εκτός των άλλων είχα χαθεί μέσα στο δάσος και σχεδόν είχε νυχτώσει ενώ ήμουν πολύ μακριά ακόμα από το σπίτι. Ξαφνικά ακούω μια φωνή:
-Ε! ψιτ!

Γυρίζω, δεν βλέπω τίποτα. Σε λίγο ξανακούω πάλι:
- Έι! Εσένα μιλάω!

Κοιτάω από δω, κοιτάω από κει, τίποτα. Ξανακούω τη φωνή:
- Ρε κυνηγέ εδώ κάτω!

Σκύβω και τι να δω; Ένας βάτραχος.
- Ρε βάτραχε μιλάς;
- Όχι μόνο μιλάω, αλλά είσαι τυχερός, μιας και μπορώ να σου λύσω όλα τα προβλήματα!

Μια και δυο, μου δείχνει όχι μόνο το δρόμο για να πάω στο σπίτι, αλλά μου δίνει και τα νούμερα του ΛΟΤΤΟ, του ΤΖΟΚΕΡ, τα ΓΚΑΝΙΑΝ του Ιπποδρόμου. Α, ναι! Και τις απαντήσεις για το «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;».

Αφού πήγα σπίτι και κέρδισα όλα αυτά, ένιωσα την υποχρέωση να πάω και να ευχαριστήσω τον βάτραχο. Αφού τον βρήκα, τον ρώτησα τι θέλει να κάνω για να τον ευχαριστήσω.
- θέλω να με πηδήξεις!
- Βρε βάτραχε, μετά απ' όλα τα καλά που μου έκανες, να σε πηδήξω κιόλας;
- Ε, αφού θες να με ευχαριστήσεις θα το κάνεις!

Εγώ επέμενα, αλλά ο βάτραχος ήταν ανένδοτος:
- ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΠΗΔΗΞΕΙΣ! ΑΛΛΙΩΣ, ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ! ΤΕΛΟΣ!

Ε, τον βουτάω κι εγώ και αρχίζω να τον ξεσκίζω. Εκεί λοιπόν που κάρφωνα τον βάτραχο, αυτός μεταμορφώθηκε σε μια πανέμορφη δεκαπεντάχρονη ξανθή πριγκίπισσα.

Έτσι έγιναν τα πράγματα κύριε πρόεδρε και όχι όπως τα λέει η μάνα της!"

ΝΑΝΤΙΑ είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα Matriga μου!!

Βάσσια είπε...

Δειλή δεν υπήρξα ποτέ..... ιδιαίτερα σε μάχες "ψυχής" έχω διαπρέψει.
Εκ πείρας λέω ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο.
Όσο κι αν κάποιος ακολουθήσει κάποιους "κανόνες", κάπου πάλι θα υπάρξουν κενά.
Κι αυτό γιατί απλά ο άνθρωπος είναι άνθρωπος και ο καθένας διαφορετικός.

Το πιο σωστό, και πάντα εκφράζω την άποψή μου, είναι να διαβάζουμε σωστά τα μηνύματα...κι έτσι προχωράμε.

Κι ακόμη αγνότερο και όμορφο και δυνατό είναι, να μιλάει κανείς αληθινά για τον εαυτό του και στον άλλο.

Καλό μήνα Μάτριγκα
Φιλιά
:-)

Μάγισσα Κίρκη είπε...

Είμαι τρελή φαν του Μπουκάι έχω όλα του τα βιβλία και θεωρώ κορυφαίο το Να σου πω μια ιστορία. Πολύ ωραίο αν δεν το έχεις διαβάσει είναι και το "Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης" πάλι του Μπουκάι.Αν δεν το έχεις διαβάσει σου το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Καλό μήνα!