Shall I Compare Thee
by William Shakespeare
Shall I compare thee to a Summer's day?
Thou are more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And Summer's lease hath all too short a date:
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd:
But thy eternal Summer shall not fade
Nor lose possession of that fair thou ow'st;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st:
So long as men can breathe, or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.
“We waste time looking for the perfect lover, instead of creating the perfect love.”“Love is the ultimate outlaw. It just won't adhere to any rules. The most any of us can do is to sign on as its accomplice. Instead of vowing to honor and obey, maybe we should swear to aid and abet. That would mean that security is out of the question. The words "make" and "stay" become inappropriate. My love for you has no strings attached. I love you for free.”“Love belongs to those who are willing to go to extremes for it.”
Λέγεται ότι με την Αφροδίτη στους Διδύμους έως τις 19 Μαΐου, εμείς οι Δίδυμοι θα είμαστε ευνοημένοι από τον φτερωτό θεό. Ελπίζω όμως, όταν ρίξει τα βέλη του, να μην κάνει καμία διάκριση, ώστε να χαρούμε όλοι, τον πραγματικό Έρωτα… Αχ, τι ωραία που μου ακούγεται. Το εύχομαι σ’ όλους εσάς, από την καρδιά μου.
Επίσης, σας εύχομαι, να περάσετε μια υπέροχη – ρόδινη Πρωτομαγιά, όπου και αν είστε. Πόσο μου αρέσουν τα λουλούδια!
Υ.Γ. Βρήκα μια μετάφραση του παραπάνω ποίηματος του Σαίπξηρ και σας την αφήνω εδώ. Φυσικά, αλλοιώνεται το ποίημα, αλλά βοηθάει στην κατανόησή του.
Μοιάζεις με μέρα καλοκαιριού...
Είσαι πιο ωραία γλυκός και πιο σεμνά ζωηρός.
Τα αβρά του Μάη μπουμπούκια καίει μια ριπή
κι έχει μικρή διορία ο πάγκαλος καιρός.
Πότε το ουράνιο μάτι υπέρμετρα φλογίζει,
πότε η χρυσή του η όψη θολοθαμπωμένη,
πότε το κάθε ωραίο από τ' ωραίο ξεφτίζει,
τυχαία είτε πορεία της φύσης το μαραίνει.
Μα το έαρ σου το αιώνιο δε θα ξεθωριάσει,
ούτε θα χάσει από τ' ωραίο το δικό σου,
ο Χάρος δε θα καυκηθεί πως σ' έχει πιάσει
αν με ρυθμούς αιωνίους περπατά ο καιρός σου.
Στήθια όσο θ' αναπνέουν και μάτια θα θωρούνε,
ετούτοι θα σου δίνουνε ζωή, γιατί θα ζούνε.