Μα είναι δώρο άδωρο ν' αλλάξεις χαρακτήρα...

... αλλά και δεν θέλω, γιατί η αλήθεια είναι ότι μου αρέσω έτσι που είμαι.
"It's better to be unhappy alone than unhappy with someone" - Marylin Monroe

Φιλικό Άτομο: Έτσι είναι, Μαρία. Οι μισοί άντρες είναι ανώριμοι. Όλοι κάτι έχουν...

Eγώ: E, όχι και οι μισοί!! Πες το 1/3, γιατί αλλιώς οι ελεύθερες θα είχαν ελάχιστες ελπίδες να βρουν άνδρα… χα χα

Φιλικό Άτομο: Οι καλοί τυλίγονται γρήγορα και το εμπόρευμα που μένει δεν είναι πάντα και το καλύτερο.

Εγώ: Κοινώς, μου λες πως στο ράφι έχει μείνει μόνο το σκάρτο πράγμα για να επιλέξω, ε;

Φιλικό Άτομο: Είσαι όμορφη γυναίκα, "καλό κομμάτι", όπως λένε οι άνδρες,
αλλά ναι… Πρέπει να βάλεις νερό στο κρασί σου!

Εγώ: Όχι! Τελεία και παύλα._ Γιατί δηλαδή να βάλω νερό στο κρασί μου; Προτιμώ να είμαι μόνη μου! Ειλικρινά, δεν το καταλαβαίνω το σκεπτικό αυτό… Δηλαδή, αν είσαι με 2 masters, πας να δουλέψεις ως καθαρίστρια, επειδή σου πήρανε τα καλά πόστα των πολυεθνικών;;; Δεν το νομίζω. Προσωρινά, κάνεις κάτι άλλο και συνεχίζεις να ψάχνεις. Δεν πας σε σουβλατζίδικο για να ψήνεις πίτες!

Φιλικό Άτομο: Χρειάζεσαι δίπλα σου έναν άντρα, δυστυχώς.

Εγώ: Ξέρεις, έχω μάθει να είμαι μόνη μου. Δεν είναι πως τον χρειάζομαι τον άνδρα. Τον θέλω! Αυτό έχει μεγάλη διαφορά. Σχεδόν όλοι οι άνδρες που πέρασαν από δίπλα μου, αυτό τουλάχιστον το έλεγαν... - Δεν έχεις ανάγκη από κανένα άνδρα εσύ. Τα καταφέρνεις και μόνη σου.
Δεν το καυχιέμαι, αλλά θέλω να συνυπάρχω με κάποιον από επιλογή και νομίζω ότι την έχω αυτή την πολυτέλεια. Δεν ξέρω, αν με καταλαβαίνεις...

Φιλικό Άτομο: Nαι, αλλά τα "καλά κομμάτια" λιγοστεύουν… Οι άντρες που είναι ελεύθεροι, όχι παντρεμένοι ή σε σχέση και έχουν τα κατάλληλα προσόντα να σταθούν δίπλα σου, είναι πολύ λίγοι.

Εγώ: Οι άνδρες είναι λιγότεροι… και εμείς είμαστε περισσότερες και αυτό τα κάνει πιο χάλια τα πράγματα, εδώ στην Ελλάδα. Καλά έλεγα εγώ σε μία προηγούμενη ανάρτησή μου να πάω και λίγο πιο πέρα! Χα χα Κάτι ήξερα που μίλαγα για εξωτερικό. Εκεί τουλάχιστον υπάρχει μεγαλύτερη διάθεση.

Φιλικό Άτομο: Μα δεν είναι μόνον λιγότεροι. Είναι και…

Εγώ: Θα πάω σε άλλη αγορά, έγραφα και το εννοούσα! Αυτό είναι. Τρομάρα μου, δεν με χωράνε τα σύνορα μας. Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια! Χα χα χα

Φιλικό Άτομο: Είναι βούρλα οι περισσότεροι

Εγώ: Είναι και λειψοί! χα χα

Φιλικό Άτομο: Λειψοί??

Εγώ: Ελλιπείς... πως στο λένε;

Φιλικό Άτομο: Σε τι; μυελό, όργανα… ?

Εγώ: Έλα, γεια σου… Και στον ανδρισμό!

Φιλικό Άτομο: Aαα.... Ναι, υπάρχουν και αρκετοί από δαύτους, αλλά λιγότεροι από όσο στην Δυτική Ευρώπη. Στην Αφρική εκεί είναι σπάνιοι!! χα…χα…χα…

Εγώ: Και με ενισχυμένα προσόντα!!! ;) Τώρα να σου πω τι μου ήρθε ως έμπνευση; Nα βάλω την στιχομυθία μας στο blog μου. Μου το επιτρέπεις;

Φιλικό Άτομο: Γιατί όχι, αρκεί να μην με μπλέξεις εμένα με τα παλαβά σου!! Χα χα Βρε τι όντα είστε εσείς οι bloggers; Ψυχάκηδες… μετά συγχωρήσεως!

Εγώ: To’ χω!! Το χω!!! Βρήκα και τον τίτλο: Όταν η Matriga έψαχνε ένα σύντροφο… ή καλύτερα… Όταν αναζητούσε τον κατάλληλο! Πως σου φαίνεται σαν τίτλος για την επόμενη ανάρτησή μου; Άσε που βαριέμαι να ψάχνω τι να βάλω πάλι, αλλά είναι και θέμα που χωράει πολλά και πικάντικα σχόλια. Έχω και διάθεση για χαβαλέ!! Τέλεια!!!

Φιλικό Άτομο: Μια χαρά μου φαίνεται. Πάντως, πιασάρικο θέμα είναι εδώ που τα λέμε. Απασχολεί πολλές γυναίκες… Aρκεί να μην δω κάτι που να μην μου αρέσει. Πρόσεχε, κακομοίρα μου!

Εγώ: Λες να βάλω και αγγελία ότι θέλω να κλείσω ένα ομαδικό ραντεβού σ' όλους τους υποψήφιους μαζί για να επιλέξω τον ένα και καλό; χα χα χα

Φιλικό Άτομο: Το σίγουρο είναι ότι θα σου γράψει όλο το αντρικό διαδίκτυο! Παλαβή….

Εγώ: Σοβαρά, τώρα, το είδα σ’ ένα reality στην Αμερική! Υπήρχε μια επαγγελματίας προξενήτρα του Hollywood, που έκανε τα interview και κατέληγε σε λίγα και επιλεγμένα άτομα για να κάνουν τυφλό date με την celebrity (που έψαχνε νέο και ωραία και ήθελε τον καλύτερο) χα χα
Είσαι να τους περάσεις εσύ από το interview για μένα; Καλά θα πεθάνω από τα γέλια!! Χα χα χα χα

Φιλικό Άτομο: Σίγουρα θα έχει επιτυχία, αλλά εμένα μην με υπολογίζεις! Δεν είμαι σαν εσένα. Έχω πιο σοβαρά πράγματα να κάνω εγώ… Δεν το έχεις και σε τίποτα, πιστεύω να το κάνεις. Eίσαι μια εσύ!!

Eγώ: Το χω!! Το είπαμε! lol

Φιλικό Άτομο: χα..χα.. Άντε βρε! Πάλι βρήκες θέμα. Τυχερή είσαι!

Εγώ: Nαι!! Μιλάμε, το καλύτερο!! Το καλύτερο ταίρι μπορεί να μην μπόρεσα ακόμη να το βρω, αλλά δεν μπορείς να πεις… Θέμα, βρήκαμε το καλύτερο! χα χα
Καλά περίμενε και θα δεις την επόμενη ανάρτηση!! Θα καταπλήξουμε τα πλήθη lol

Φιλικό Άτομο: Αναμένω!!! Έλα και προβλέπω ουρές για την πάρτη σου! Μπορεί να είσαι λίγο παλαβιάρα, αλλά κουβαλάς ωραία τρέλα και με κάνεις να ξεφεύγω και γω. Φιλιά και είμαι υπ’ ατμόν για τα νέα από τα blind date σου ;)

Εγώ: Έλα βρε που τα πήρες και σοβαρά τα αστεία! Φιλάκια και τα λέμε :-)

Όπως θα καταλάβατε, ούτε το reality Βig Brother να παρακολουθούσατε, δεν θα ακούγατε τέτοια στιχομυθία! Γιατί όχι δηλαδή, να μην γνωρίσουν οι άνδρες σε τι δύσκολη θέση βρίσκονται οι γυναίκες, που δεν λένε να βάλουν νερό στο κρασί τους; Aυτές σαν εμένα, που καλοδέχονται τον έρωτα, όταν τους χτυπήσει την πόρτα, αλλά που έχουν πάψει να τον κυνηγούν!

Όλα τα παραπάνω λόγια που γράφτηκαν σε μία διαδικτυακή συνομιλία με φιλικό μου άτομο, σας τα παραθέτω, ακριβώς όπως ειπώθηκαν. Άφησα και κομμάτια που εμπεριέχουν το γνωστό μου χιούμορ, έχοντας την επίγνωση ίσως θα αποδοκιμαστώ, αλλά αυτό που με αφορά είναι να διαβάσω τα δικά σας σχόλια και να κάνουμε χαβαλέ, όπως κάνω και με τους φίλους μου. Για να προετοιμάσω το χιουμοριστικό κλίμα, παρακάτω σας βάζω και τους στίχους του άσματος, που κάθε άλλο παρά αντιπροσωπεύει τις διαθέσεις μου!! χα χα χα

-Ξύπνα, περδικομάτα μου, μωρέ, κι ήρθα στο μαχαλά σου!

Χρυσά πλεξούδια σου ΄φερα να πλέξεις τα μαλλιά σου!

-Δεν το ΄ξερα, λεβέντη μου, μωρέ, πως είναι η αφεντιά σου

να πεταχτώ σαν πέρδικα να ΄ρθώ στην αγκαλιά σου!

Κι αν ήρθες καλωσόρισες, μωρέ, κι ας έκανες και κόπο,

ήρθες και μας ομόρφυνες, μωρέ, τον έρημο τον τόπο!

Να γίνω γης να με πατάς, μωρέ, γιοφύρι να περάσεις,

να γίνω κι ασημόκουπα, μωρέ, να σε κερνώ να πίνεις,

εσύ να πίνεις το κρασί κι εγώ να λάμπω μέσα!

-Ρίξε νερό στην πόρτα σου, να πέσω να γλιστρήσω,

να βρω αφορμή απ΄ τη γειτονιά, μωρέ, να μπω να σε φιλήσω!

Περάστε την ώρα σας ευχάριστα με τη γάτα του Διαδρόμου.... Νιάουυυυ!!!

Απόψε, βαριέμαι αφόρητα και ζεσταίνομαι! Δεν έχω καν διάθεση, ούτε για μια απάντησή μου σ' όλα τα σχόλια που με τιμήσατε να αφήσετε εδώ. Ξεκίνησα πριν αρκετή ώρα, αλλά δεν απάντησα, ούτε στα μισά. Λίγη υπομονή ακόμη και τα σχόλια μου θα τα λάβετε εντός της εβδομάδας! Σωθήκατε θα μου πείτε! Το καλό πράγμα αργεί να γίνει θα αποκριθώ! χα χα χα

Τώρα, σοβαρά... Μόνο εγώ βαριέμαι ή και σεις έτσι νιώθετε; Βαριέμαι να πάω για δουλειά, βαριέμαι να τελειώσω τις πολλές και διάφορες δουλειές του σπιτιού - που με περιμένουν και γω υποκρίνομαι ότι είμαι ακόμη σε διακοπές! Βαριέμαι να βάλω ανάρτηση, βαριέμαι να πάω για ποτό, βαριέμαι να διαβάσω το βιβλίο, που έχω αφήσει στη μέση. Ακόμη χειρότερα, βαριέμαι να συνεχίσω το γράψιμο μου μιας νουβέλας, που είχα ξεκινήσει αρκετό καιρό πριν. Όλα τα βαριέμαι, ίσως γιατί μου λείπει ενέργεια... Έχω εξουθενώσει τον εαυτό μου και είμαι στα πρόθυρα κατάπτωσης. Έχω αμελήσει την σωστή διατροφή μου και τις βιταμίνες μου και ο αιματοκρίτης μου έχει πάρει πια μια καθοδική πορεία. Είναι αυτό που λένε... τα ξενύχτια μας φάγανε και μυαλό δεν βάλαμε! ;)

Επειδή, ήδη κουράστηκα να κάθομαι στην καρέκλα, σας αφήνω κάτι που θα σας σπάσει πιο πολύ τα νεύρα από μένα και τα άσκοπα λόγια μου!! χα χα χα

circle-the-cat

Πάω λοιπόν μια μικρή βόλτα έξω και σας αφήνω στην μαύρη γάτα του διηγήματος "Διάδρομος", του αγαπημένου blog "Άγνωστη Διάσταση".

Y.Γ. Χριστόφορε, λες να την βάλω και στο δικό μου διήγημα τη μία από τις δύο γάτες σου και να γίνει famous; Προτιμώ εκείνη που μεταμορφώθηκε στην Αdelita, την κόρη της Μαρίας της Σπανιόλας! Ελπίζω να μην ζητήσεις δικαιώματα, γιατί μετά τις διακοπές μπατιράκι είμαι και γω! lol

Viva Mykonos

    

Χθες το βράδυ, επέστρεψα από τις διακοπές μου στο νησί των ανέμων, την Μύκονο. Είχα ξαναπάει 3 φορές, αλλά ποτέ μου δεν είχα διανυκτερεύσει εκεί, έστω και για μια βραδιά. Πάντα υπήρξε μια μονοήμερη στάση για μένα, μετά από διακοπές σε άλλα νησιά. Φέτος, οι πέντε μέρες που έμεινα στο κοσμοπολίτικο νησί, μου χάρισαν πολύ όμορφες στιγμές χαλάρωσης και έντασης... Μάλλον, είναι αλήθεια αυτό που λέγεται για την Μύκονο. Έχει μια άλλη αύρα αυτό το νησί και δεν είναι μόνο οι υπέροχες παραλίες του, που του χάρισαν το στέμμα του πιο αγαπητού νησιού.

Σ' αυτή την φωτογραφία βλέπετε το πιο αγαπημένο spot μου στην Μύκονο. Είναι ο Άγιος Σώστης, που βρίσκεται μετά την παραλία Πάνορμος. Κάθε φορά που πηγαίνω εκεί ηρεμώ. Σας συστήνω να τον επισκεφτείτε και να φάτε στο εστιατόριο που είναι κρυμμένο μέσα στο πράσινο πίσω από το ξωκλήσι. Εκεί παντρεύτηκε ο Πέτρος Κωστόπουλος με την Τζένη Μπαλατσινού. Συμπτωματικά, το ζευγάρι ήταν παρέα με την Δέσποινα Βανδή και τον κουμπάρο της Κώστα Καπετανίδη για κοινές διακοπές στο νησί και το Σάββατο στις 1.30 πμ, που βγήκαμε για βόλτα στα γραφικά σοκάκια της Μυκόνου, ξαφνικά βρεθήκαμε δίπλα τους, την ώρα που τους βιντεοσκοπούσαν από κάποιο τηλεοπτικό σταθμό, όπως έφευγαν από γνωστό μπαρ στα Ματογιάννια. Αν δεν ήταν οι  προβολείς μπορεί να με μαγνητοσκοπούσαν και να μην έπαιρνα χαμπάρι τίποτα! χα χα

Αυτή είναι η πισίνα που πίναμε τα κοκτέιλ μας και βρίσκεται στον Άγιο Στέφανο. Έχει φανταστική θέα της χώρας της Μυκόνου και από εκεί φαίνεται η Πάρος και η Δήλος. Καλές βουτιές σ' όλους σας!

  Όλα τα ωραία, κάποτε τελειώνουν,
  αλλά θέλω να ελπίζω
  ότι τα πιο ωραία έρχονται προσεχώς ;)

Λίγη "πουστιά" & ένα μήλο την ημέρα.... και οι φουρτούνες πάνε πέρα ;)

Τώρα, θα μου πείτε τι λέω παραπάνω... Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, απ’ αυτό που όλοι έχουμε διαπιστώσει! Η πούστικη συμπεριφορά (καμία σχέση με την σεξουαλικότητα, αν και δανείζεται κάποια στοιχεία της!) υπερτερεί αυτής της πουτανιάς, γι' αυτό άλλωστε και οι γυναίκες δεν είναι τόσο επιτυχημένες, όπως οι “άλλοι”. Οι γυναίκες, σέρνουν καράβι με το “μήλο” τους, αλλά "αυτοί" μας “λύνουν και μας δένουν”, γιατί ελίσσονται, όσο καμία γυναίκα δεν μπορεί ;-)

Τι είναι πουστιά;

Όλοι οι άνδρες έχουν την πουστιά μέσα τους, όπως και όλες οι γυναίκες έχουν την πουτανιά μέσα τους. Αυτός είναι και ο λόγος που οι άνδρες υπερτερούν στην σύγκριση, όσον αφορά το πόσο καλά περνάνε μέσα σε μία διαπροσωπική σχέση, όταν φύγουν τα αισθήματα για τη συμβία τους. 

Αφού, παραπάνω σας παρέπεμψα στην επεξηγηματική ανάρτηση για κάποιες μόνο ερμηνείες της πουστιάς - μακάρι να έχω και τις δικές σας εκδοχές! - λέω να μοιραστώ μαζί σας και κάποιες δικές μου προσωπικές σκέψεις, σχετικά με τις διαπροσωπικές σχέσεις. Τελικά, κάποτε έρχεται μια μέρα που συνειδητοποιείς, πως κανείς που στάθηκε δίπλα σου, δεν άξιζε να είχε σταθεί, γιατί πάνω απ’ όλα σ’ ενδιέφερε η αυτοεπιβεβαίωση... και τίποτε άλλο. Τι κρίμα, να μην σε είχες εκτιμήσει περισσότερο εσύ ο ίδιος και να περίμενες να το κάνουν οι άλλοι!

Αναρωτήθηκα... Πόσο πιο εύκολο είναι να επισκεφθείς ένα εκτιμητή για να εκτιμήσει ένα ακίνητο, ένα κειμήλιο ή ένα δαχτυλίδι και πόσο δύσκολο τελικά, είναι να σε "κοστολογήσεις"; Ε, λοιπόν θεωρώ ότι μ' "εκτίμησα" - επιτέλους - και διαπιστώνω πως σπαταλήθηκα και έγινα είδος προς ανάλωση σε "άγουρα χέρια" και συμφεροντολόγους "φίλους". (Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν βγαίνω στην αγορά προς διάθεση, γιατί απλούστατα, καμία γυναίκα που σέβεται και εκτιμά την αξία της δεν το κάνει).

Πάντως, καλά να πάθω και ας πρόσεχα... Μόνο που, όπως λέει και ο λαός, είναι να μην ξυπνήσει ο βλάχος και...(τα ευκόλως εννοούμενα, παραλείπονται). Σίγουρα, καταλάβατε τι "υπερτίμηση" θα μου κάνω από δω και πέρα! Θα επιλέξω με ποιους θα παραμείνω φίλη και θα είμαι πιο επιλεκτική στις παρέες μου. Φυσικά και δεν σας αφορά, αλλά σας το λέω, γιατί μάλλον μετ' από αυτές τις διαπιστώσεις μου, δεν βλέπω να με χωράνε τα βαλκάνια... Θα μου πείτε τώρα: Πάει το καβάλησε το καλάμι. Δεν έχετε και άδικο, γιατί σε λίγο με βλέπω για τη Σελήνη! χα χα χα

Καιρό τώρα, ήξερα πως κάτι δεν πήγαινε καλά με τα προσωπικά μου, αλλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό, ότι ίσως, απευθυνόμουν σε ακατάλληλη για μένα "αγορά". Διευκρυνίζω, ότι η διαπίστωση αυτή αφορά στην πλειονότητα των σχέσεών μου. Το ότι η "αγορά" ήταν μικρή (κυριολεχτικά και μεταφορικά), το ήξερα, αλλά ποτέ δεν με προβλημάτισε, δυστυχώς. Είπα να κυκλοφορήσω και λίγο παραπέρα και γιατί όχι... και πιο κάτω ηλικιακά. Αφού με παίρνει με τα χίλια, ειδικά μετά το νέο μου ανανεωμένο look, αλά Halle Berry, - το οποίο μου έγινε δώρο, χωρίς να το προλάβω καν να το σκεφθώ. Μου είπαν πως πρέπει να ανανεωθώ και εμφανισιακά και να αποκτήσω μια κατάλληλη εμφάνιση με την νέα μου προσωπικότητα. Γιατί λοιπόν, να με περιορίζω η γυναίκα; Μέχρι και τα αυτιά μου τρύπησα για πρώτη φορά,  χωρίς μάλιστα να έχω περιθώρια να το αποφασίσω. Προβλέπω, σε λίγο, να μην γλυτώνω και το piercing στη μύτη. Προχτές, παρά τρίχα να μου γίνει και αυτό άνευ χρεώσεως, αλλά κρατήθηκα... προς το παρόν! χα χα

Εδώ λένε... Είναι να μην ξύπναγε το βλήμα! lol

Έτσι καταλήγω πως πρέπει να υπολογίζω λίγο τους άνδρες, ειδικά μέχρι να περάσουν από έγκριση. Είπα να 'μαι πιο συμφεροντολόγα και χωρίς ιδιαίτερα αισθήματα, μέχρι να περάσει από το test drive κάποιος, γιατί όσο "συμμετείχα" μ' όλο μου το είναι και δεν την έβγαζα καθαρή και επιπλέον, μόνο χασούρα χρόνου είχα... Άσε που έτσι, ήδη έχω και τα τυχερά μου. Φυσικά, θα έχω το νου μου, ώστε να μην μου ξεφύγει κάποιος θησαυρός από μπροστά μου, γιατί δεν σκοπεύω να τον ψάχνω στο βυθό. Στον αφρό θα είμαι, όπως το κοχύλι της προηγούμενης ανάρτησης...

 ;)

Τραβάω λοιπόν σ' ΟΛΑ μια κόκκινη γραμμή.
_

I am swimming in an ocean all alone

Μαργαρίτα, σ' ευχαριστώ για άλλη μία φορά για το όμορφο δώρο που μου έκανες

Ελπίζω να σου αρέσει το πρώτο βίντεο και η φωτογραφία, αφού και τα δύο έχουν τα αγαπημένα μας δελφίνια. Αφιερωμένα σε σένα  :)

Έπεσα για να κολυμπήσω κι άφησα την καρδιά μου πίσω.

Άφησα την καρδιά μου χάμω σαν το κοχύλι μες στην άμμο.

Πέρασαν όλες οι κοπέλες με τα μαγιό και τις ομπρέλες.

Ύστερα πέρασαν οι φίλοι κανείς δεν βρήκε το κοχύλι.

Χρόνους και χρόνους κολυμπάω που να' ναι η αγάπη για να πάω.

Έφαγε η θάλασσα τον βράχο κι έμεινε το νησί μονάχο.

Αλήθεια, γιατί είναι πιο δύσκολο να αγαπήσουμε -εκτιμήσουμε- τον ίδιο τον εαυτό μας;

Απόψε, μια φίλη με συμβούλεψε να διαβάσω βιβλία του Χόρχε Μπουκάι. Ψάχνοντας στο internet για να μάθω περισσότερα γι' αυτόν και τα βιβλία του, βρήκα το ακόλουθο βίντεο και βρήκα αποσπάσματα από τα βιβλία του. Έτσι, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας, ότι είδα και με άγγιξε. Πραγματικά, αξίζει να δείτε όλο το βίντεο με την ιστορία "Η Αληθινή αξία του δαχτυλιδιού".


"Δεν μπορώ", του είπα. "Δεν μπορώ!". "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός. "Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ."  *

Στο βιβλίο "Να σου πω μια ιστορία", ο νεαρός Demian προσπαθώντας να ανακαλύψει τον εαυτό του, επισκέπτεται ένα ψυχαναλυτή, που χρησιμοποιεί μια εντελώς διαφορετική μέθοδο ψυχανάλυσης. Σε κάθε συνεδρία αφηγείται στον ασθενή μια διαφορετική ιστορία, με την οποία, προσπαθεί να φωτίσει το μονοπάτι του προς την αυτογνωσία.  

Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις

Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές

Θέλω να με εμπιστεύεσαι, χωρίς απαιτήσεις

Θέλω τη βοήθειά σου κι όχι να αποφασίζεις για μένα

Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις

Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα

Θέλω να μ΄ αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ

Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις

Θέλω να με υποστηρίζεις, χωρίς να με φορτώνεσαι

Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα

Θέλω να πλησιάζεις χωρίς, να εισβάλλεις

Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν,

να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις

Θέλω να ξέρεις...

πως σήμερα σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου...

Χωρίς όρους.

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο "Ιστορίες να σκεφτείς". Τι κρίμα να μην το είχα διαβάσει νωρίτερα... πριν κάνω (σχεδόν όλα) τα παραπάνω -που αναφέρει ο Χόρχε- στην τελευταία μου σχέση. Τώρα πια, παρότι αποτελεί παρελθόν για μένα, αναρωτιέμαι αν θα είχα συνειδητοποιήσει τα παραπάνω, διαβάζοντας το βιβίο αυτό του Χόρχε. Τι να είχε αλλάξει, άραγε; Ίσως και τίποτα... Αλήθεια, πόσο εξωφρενικό μου φαίνεται τώρα, ότι ότι όλα αυτά τα έχω αναπαράγει και γω η ίδια σε πρώην σύντροφό μου. Ακόμη πιο περίεργο γεγονός είναι ότι ακριβώς τα ίδια, είναι συμπεριφορές γνώριμες σε μένα, από παλιότερα, αφού έχουν εκδηλωθεί στο άτομό μου από άτομα που νοιάζονταν για μένα!! χα χα χα Μόνο, που το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι εγώ που έπρεπε να με αγαπάω πιο πολύ από εκείνους, τα δέχτηκα και μετέπειτα τα αναπαρήγαγα η ίδια σε εκείνον που ήταν πλάι μου...

Αλήθεια, ποιον κοροϊδεύουμε όταν γυρεύουμε την αγάπη, χωρίς να έχουμε μάθει να αγαπάμε εμάς τους ίδιους;;;; Δυστυχώς, ή ευτυχώς, η ζωή μου έφερε έτσι τα πράγματα για μένα, που τώρα τελευταία, με αγαπάω όλο και πιο τρελά…, παρότι δεν μ' αγαπάει όσο παλιότερα η ίδια! Τι κρίμα... Σας το είπα και στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Πάντα μου άρεσε πολύ να ταξιδεύω και ίσως επιτέλους, να έφτασε η ώρα για ένα μεγάλο ταξίδι μου. Αυτό ίσως, θα είναι ότι καλύτερο για να με αγαπήσω εκ βαθέων!!! Δαπανηρό, ε; Ε, τι να κάνουμε; Αυτά που αξίζουν περισσότερο είναι εκείνα που είτε στοιχίζουν πολύ, είτε είναι απαγορευμένα! ;)


* P.S.  Εδώ, θέλω να σας δηλώσω, πως έχω διαπιστώσει πως μπορώ να κάνω αυτό που δεν μπορούσε ο Demian... Το έχω κάνει, ουχί μία φορά -και γραπτώς στη ζωή μου και τετ α τετ. Βέβαια, δεν θα σας πω ότι το ευχαριστήθηκα, γιατί θα έλεγα ψέματα. Μπορώ όμως, να σας πω ότι έχω βρεθεί μπροστά στον άλλον, παρότι ήξερα κατά βάθος πως με έβλεπε (ή μάλλον πως δεν με έβλεπε!), χωρίς να με νοιάξει αν θα φάω ζεστή τη χυλόπιτα! Είναι αυτό που λέμε, δεν μασάω, με τίποτα. Σκεφτείτε, ότι το έκανα, ακόμη και όταν ήμουν σίγουρη 99% ότι θα μου την σερβίρουν, αφού με είχαν προειδοποιήσει! Όμως, έχω μάθει πια να διεκδικώ αυτό που θέλω μ’ όλα τα κόστη και να μην με νοιάζει τι θα πει ο άλλος, αν θα το πάρει επάνω του, αν θα με κοροϊδέψει και τα λοιπά. Η περίπτωσή μου είναι αυτό που λένε, αδιόρθωτη ρομαντική και συνάμα, ρεαλίστρια.... Δεν ξέρω, αν με καταλαβαίνετε, αλλά αρκεί που με καταλαβαίνω εγώ! χα χα χα

Σημείωση: Ε, γι’ αυτό τουλάχιστον μου οφείλω ένα μπράβο. Ευτυχώς, υπάρχει και κάτι σ’ αυτήν την ανάρτησή μου, για να καυχηθώ… μετά την ταπείνωσή μου! Έχω μεγάλο τσαγανό μου (παρότι δεν μου το έχουν πολλοί) και διακατέχομαι από μεγάλη τόλμη. Δεν διστάζω σε τίποτα, αρκεί να είμαι σίγουρη ότι το θέλω. Τυχαίο; Δεν νομίζω! Μάλλον, είναι γιατί - τρομάρα μου - είμαι όλη, μια “Τόλμη και Φαντασία”.