Ελλάδα... Τι κρίμα!

 

Στην Ελλάδα πλέον οι Αγανακτισμένοι "στοιβάζονται" σαν τα ποντίκια στο Μετρό, ενώ τους επιτίθονταν τα ΜΑΤ με δακρυγόνα και βλαβερά χημικά, χτυπώντας τους... Που βαδίζουμε, άραγε;;; Ποιο είναι το αύριο των παιδιών μας; ... Κανείς δεν το ξέρει αυτό... Δυστυχώς... Όμως, κάποιες σκέψεις όλοι μας κάνουμε αυτές τις ώρες... Προσωπικά, προβληματίζομαι για το τώρα και όχι το αύριο. Αυτό είναι αβέβαιο. Το πως δρούμε τώρα έχει μεγάλη σημασία, γιατί καθορίζει το αυριανό μέλλον μας!

1. Τι κρίμα αυτό το παληκάρι και όσοι άλλοι τσολιάδες να είναι εκεί σ' αυτό το ασφυκτικό κλίμα απροστάτευτοι... από την "Δημοκρατία" που υπερασπίζονται και τιμούν με την σκοπιά τους! 
2. Τι κρίμα να μην βρεθεί κάποιος να τους πει πως δεν υπάρχει λόγος να είναι εκεί, γιατί οι κυβερνώντες την Ελλάδα δεν είναι άξιοι και η Έλληνες "πατριώτες" στα αξιώματα είναι δήθεν...
   
3. Τι κρίμα να μην υπάρξει έστω κάποιος να τους δώσει μια αντιασφυξιογόνα μάσκα!
   
4. Τι κρίμα να μην είναι κάποιος απ' αυτούς περήφανος για την Ελλάδα του σήμερα... έτσι όπως την εξαθλιώσουν οι πολιτικοί μας... αυτοί που όλοι εμείς εκλέξαμε και επευφημήσαμε μέχρι να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων... και πολλοί μικροί για κάθε είδους αξίωμα!
   
5. Τι κρίμα που δεν είμαι στη θέση των γονιών του, γιατί τότε θα ήμουν στη δεινή μεν θέση, να τον παρότρυνα να αφήσει το πόστο του... να εγκαταλείψει τη σκοπιά του! Αυτό νομίζω θα ήταν η πιο συμβολική ένδειξη της αηδίας και της αποστροφής του Έλληνα πολίτη για την κατάντια του πολιτικού συστήματος στο όνομα του κάθε είδους συμφερόντων των ξένων δυνάμεων και του ιδίου όφελος, έφεραν τη χώρα σε μια χειρίστου είδους "χούντα", σε ένα οικονομικού χαρακτήρα πόλεμο, με ανεξέλεγκτες συνέπειες για το λαό μας...
   
6. Τι κρίμα να ζούμε σ' αυτή την Ελλάδα! Εμείς θέλουμε την άλλη, που είμαι σίγουρη ότι για να έρθει, θα χυθεί και άλλο αθώο αίμα... Τι κρίμα... να είμαστε στο έλεος των "ανεύθυνων"... υπεύθυνων!
   
7. Τι κρίμα εμείς οι κάθε είδους "Αγανακτισμένοι" να ξέρουμε πως είναι λίγα αυτά που μπορούμε να κάνουμε πραγματικά, αλλά να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο αύριο με πείσμα και πάθος. ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ 1940 ΛΙΓΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΑΜΕ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ. ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΛΙΓΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΑΛΛΑ ΕΛΑΜΨΕ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΠΟΥ ΠΙΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΕΛΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ. ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ. ΜΟΝΟ ΝΑ ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΧΟΝΔΡΑ ΗΘΕΛΑΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ. ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΗ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ Η ΕΥΘΥΞΙΑ...

Τι κωμικοτραγικό είναι που από την άλλη χαίρομαι που δεν είμαι μάνα του, όπως και μάνα εκείνου του νεαρού, που ενώ είχε άοπλα χέρια παρακαλούσε το "φρουρό της πολιτείας" - που υπηρετεί στα ΜΑΤ - να μην τον χτυπήσει και δέχτηκε ένα δυνατό χτύπημα από εκείνον, αναίτια... Έλεος!