Welcome to Shell-Land!

Όπως ανοίγουν τα κοχύλια στην άμμο, έτσι και γω, αποζητώ να παίρνω το φως των δικών σας ματιών...

Όσο ζω, θα ονειρεύομαι και με τίποτα δεν με ξυπνάω. Όσο υπάρχω, στη θάλασσα θα συνεχίζω να βουτάω

και σαν δελφίνι να κολυμπάω, ψηλά θα πετάω και τα κοχύλια μου στη θάλασσα θα φυλάω. ©

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Όλοι οι δυνατοί άνθρωποι δίνουν και δεν ζητάνε, αλλά χαρίζουν την καρδιά τους από αγάπη - Μatriga

Ο παραπάνω τίτλος είναι από μια φράση που άφησα σήμερα στο blog της αγαπημένης μου Μαρίας - Aeriko, που είναι απίθανη φίλη και συναρπαστικός άνθρωπος. Έχει ένα απίστευτο μεγαλείο ψυχής. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τα video που δημιουργεί και στα blogs της, αλλά είναι διάχυτο και σ’ ότι λέει ή γράφει. Ένα δείγμα του μεγαλείου της ψυχής της, είναι και η ακόλουθη απάντηση της, στην παραπάνω φράση που της άφησα ως σχόλιο σε ανάρτηση του blog της:

 

“Δεν έχω πια επιθυμίες που να περιέχουν τη λέξη αύριο, μα ούτε και μιζέριες και πίκρα που να περιέχουν τη λέξη χθες. Μη με ρωτάς πως έγινε... απλά συνέβη.

Μένω στο Παρόν... κι εύχομαι κάθε στιγμή του παρόντος μου να είναι με υγεία

και να βλέπω αγάπη θέλω γύρω μου. Σε όλες τις στιγμές των ανθρώπων που αγαπώ.

 

Ότι δεν σου δίνεται μονάχο, απλά δεν υπάρχει...Κατάλαβες;”

 

 

Δεν πα' να βρέχει – Στέλιος Διονυσίου

…νιώθω τα πόδια μου να έχουνε φτερά!

 

After rain Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σ’ όλες τις δυνατές γυναίκες

και ιδιαιτέρως στη Μαρία – Aeriko

και σε μία facebook friend και blogger τη Γιούλα – Οneiramata,

που είναι μια γλυκιά και ευαίσθητη Σταχτοπούτα στην μπλογκόσφαιρα,

που χαρίζει πολλά όμορφα μέσα από τις δημιουργίες της και την ποίησή της.