Πιστεύω ότι αυτό που έχει πιο μεγάλη σημασία είναι να ζεις την κάθε μέρα, σαν να πρόκειται να είναι η τελευταία. Συνήθως, οι έρωτες φεύγουν και αυτό που μας μένει, είναι οι αναμνήσεις μας, που θα μας συντροφεύουν για πάντα.
Σήμερα, λόγω της ημέρας - αλλά κυρίως, επειδή ίσως ο webmaster, με παρεξήγησε, λέγοντας μου να θυμάμαι μόνο τις καλές στιγμές από τον πρώην μου –είπα να καταθέσω εδώ τις όμορφες αναμνήσεις, από ένα έρωτα που έσβησε, τόσο γρήγορα όσο γεννήθηκε. Άλλωστε, μόνο αυτές θυμάμαι τώρα πια...
«Θυμάμαι την πρώτη φορά που βρεθήκαμε μαζί,
να σε κοιτάζω ξαπλωμένη στο κρεβάτι
και συ να έρχεσαι και να πέφτεις πάνω μου με φόρα!
Θυμάμαι να σε κοιτάζω…
και να βλέπω πυροτεχνήματα
να σκάνε στο βλέμμα σου…
Θυμάμαι… να κλείνω τα μάτια μου
και να βλέπω τα δικά σου, ακόμη και μέρες μετά!
Θυμάμαι να κλείνω τα μάτια
και να βλέπω μέσα τους τον ουρανό,
γεμάτο από τα δικά σου άστρα…
Θυμάμαι να με κοιτάς και να σκίζεται το μέσα μου.
Θυμάμαι η ματιά σου να φωτίζει κάθε σκοτεινιά στην ψυχή μου
και τα μεγάλα καστανά σου μάτια… τα παιχνιδιάρικα,
να με κοιτούν με μια «παιδική» απορία ζωγραφισμένη
και να λάμπουν… λες και είχαν αστερόσκονη.
Θυμάμαι ότι μεσ’ την ψυχή και στα χείλη μου ήρθε ένα χαμόγελο,
που όσο περνούσε ο καιρός γινόταν γέλιο.
(Τότε ακόμη δεν ήξερα για τη ντοπαμίνη που εκχύνεται
στον εγκέφαλό μας όταν ερωτευόμαστε.
Τώρα που ξέρω για το στερητικό σύνδρομο,
θα σε ξεχάσω σε άλλη αγκαλιά -
όπως τραγουδάει και ο Σπυράκος,
που τον ξέχασε ο φίλος μας o webmaster -
ώστε να νιώσω πάλι την ίδια ευφορία και ίσως και καλύτερη,
αφού εύχομαι την επόμενη φορά ο έρωτας
να είναι αμοιβαίος στον ίδιο βαθμό)
Θυμάμαι εμάς δίπλα σε τοπία θαλασσινά.. κοντά στην άμμο..
να περπατάμε μαζί στην παραλία στις διακοπές
και να θυμώνεις… γιατί σε ταλαιπωρούσα μέσα στη ζέστη…
και μένα να γελάω... τι πιο αληθινό από το γέλιο;
Θυμάμαι που παίζαμε με τα χέρια πάνω στο τραπέζι και εσύ
με κέρδιζες… εγώ πονούσα στις παλάμες μου από το πολύ χτύπημα
και ανυπομονούσα να έρθει η σερβιτόρα να μας πάρει παραγγελία!
Τελικά, ήρθε και επειδή κάτι είχε ξεχάσει γύρισε πίσω,
λέγοντας ότι θα ξανάρθει σε λίγο…
Πήγα να σκάσω στα γέλια βλέποντας ότι από τα άλλα τραπέζια
δίπλα, μας κοίταζαν σαν UFO, γιατί παίζαμε σαν μωρά παιδιά…
και δεν μας ένοιαζε διόλου…
Θυμάμαι το ίδιο βράδυ που έκανες τον κλόουν
για να με κάνεις να γελάσω!
Έβαζες καπέλα, έκανες πασαρέλα με δικά μου ρούχα…
με έκλεισες απ’ έξω από το δωμάτιο του ξενοδοχείου
και γω σε περίμενα καρτερικά να έρθεις να με βάλεις μέσα.
Θυμάμαι μπήκες στην ζωή μου…
ή πιο σωστά εγκαταστάθηκα στην δική σου
και από τότε ήταν σαν να εξοστράκισες την λύπη μου…
Θυμάμαι καμιά φορά έτρεμα στην ιδέα του
να δεις την ασχήμια μου τα πρωϊνά
και ξύπναγα για να πάω στο μπάνιο και να φτιαχτώ!
Όμως τις περισσότερες φορές δεν πήγαινα…
Έμενα να σε κοιτώ που κοιμόσουν ακόμη σαν μωρό
και ζούσα μέσα από την ανάσα σου…
Θυμάμαι ένα βράδυ που ήμουν ώρα στο μπαλκόνι και που περίμενα
μήπως πέσει ένα άστρο για να προλάβω ζητήσω μια ευχή…
Τι να ζητούσα, αναρωτιόμουν… να το αγγίξω ή να αγγίξω εσένα ;
Τελικά, όταν επιτέλους έπεσε, ζήτησα να χαμογελάμε πάντα
ο ένας στην αγκαλιά του άλλου ή χωριστά…
Αυτό που είχε σημασία είναι να είμαστε πάντα καλά
και οι δύο και να παραμείνουμε φίλοι, έστω και αν είμαστε χώρια…»
4 σχόλια:
Είναι δικές σου... και είσαι τυχερή που τις έχεις... είσαι τυχερή που τα έζησες αυτά... Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να μπορούσαν να ζήσουν το απόλυτο... Όμως δεν είναι μόνο τύχη: κάποιοι δε μπορούν να το ζήσουν γιατί "τσιγκουνεύονται" τα συναισθήματα. Φοβούνται να αφεθούν, μήπως δείξουν αδυναμία, μήπως πληγωθούν ή μήπως δείξουν μια κοινωνική εικόνα όχι εύκολα αποδεκτή. Βλέπεις, κυκλοφοράει έντονα η άποψη ότι οι έρωτες είναι για τα 18άρικα... μετά απλά υπάρχουν σχέσεις ανταλλαγής: "τί μου δίνεις - τί σου δίνω". Πόσο λάθος κάνουν! Δεν ξέρουν ότι η χαρά είναι στο να δίνεις; Ότι όταν "δίνεις" στον άλλον, αισθάνεσαι πιο γεμάτος;
Ο χρόνος ευτυχώς αμβλύνει τα συναισθήματα και όταν φύγει ο πόνος μένουν αυτές οι όμορφες στιγμές που είναι η περιουσία μας... ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε. Κράτα τις δικές σου!
Τις στιγμές που έχουμε ζήσει,τις στιγμές του "έρωτα", τις αναπολούμε,τις νοσταλγούμε,τις ονειρευόμαστε...άλλωτε γελάμε...άλλωτε κλαίμε...άλλωτε μας παρασέρνουν...άλλωτε τις σκεφτόμαστε για να ξεφύγουμε από την ρουτίνα μας΄...άλλωτε τις "βλέπουμε" πάλι μπροστά μας και τις "ξαναζούμε"... Μας θυμίζουν ότι "ζήσαμε", ότι"νιώσαμε",ότι "επιθυμήσαμε", ότι "λαχταρήσαμε" ότι νιώθαμε "παιδιά"...
Τις κρατάμε για πάντα μέσα μας... σαν φυλακτό... σαν κάτι το "μαγικό"
Είναι πολύ όμορφο να έχουμε ζήσει έναν έρωτα... έναν πολύ όμορφο έρωτα...και να έχουμε παρασυρθεί στην αγκαλιά του...να έχουμε γίνει ένα... να τολμούμε να είμαστε ο εαυτός μας, να γελάει και να νιώθεις ότι έχεις ολόκληρο τον κόσμο δικό σου...να σε κρατάει αγκαλιά καινα νιώθεις τόσο μα τόσο δυνατή... να σε κοιτάζει στα μάτια και η ευτυχία να διαπερνάει όλο σου το είναι.... Αλίμονο σε αυτούς που δεν ερωτεύτητκαν, που δεν αφέθηκαν, που δεν αγάπησαν...
Να ευχαριστούμε κάθε μέρα τη στιγμή εκείνη που ο έρωτας χτύπησε την πόρτα μας... Για κάποιους μπορεί να υπάρξει μόνος ένας έρωτας...που γι'αυτούς είναι και θα είναι ο μοναδικός... για κάποιους άλλους μπορεί να υπάρξει και δεύτερος έρωτας... ίσως και τρίτος...Πιστεύω ότι ο κάθε έρωτας είναι μοναδικός...και όταν γεράσουμε και αναπολήσουμε τότε μόνο θα είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ποιός ήταν τελικά ο μεγάλος,ο δυνατός,ο απέραντος έρωτας... Και κάτι ακόμα "ο έρωτας δεν έχει ηλικία", ο έρωτας δεν έχει πρέπει και δεν πρέπει, ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη για να ζήσεις...να τολμήσεις....να υπάρξεις!!!!!!!! Ας κρατήσουμε λοιπόν όλες τις στιγμές κάποιου έρωτα που έχουμε ζήσει...κι αν έχει τελείωσει,ας ονειρευτούμε τον επόμενο έρωτα που σίγουρα Μαρία μου γλυκιά τον βλέπω να έρχεται...Και είμαι σίγουρη ότι θα είναι ο αληθινός έρωτας,αυτός που εσύ αξίζεις... ο έρωτας που από πάντα περίμενες...απλά ήθελε λίγο χρόνο ακόμα για να σε αγαπήσεις περισσότερο...Αξίζεις το καλύτερο...Αξίζεις ένα μεγάλο,απέραντο,αληθινό έρωτα... και να σε λίγο έρχεται...Ετοιμάσου να τον ζήσεις με όλο σου το είναι!!!!!!!!!! ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!
Άννα μου, σ' ευχαριστώ για τις σκέψεις που μοιράζεσαι μαζί μου. Έχεις απόλυτο δίκιο ότι αγάπη είναι να δίνεις ανιδιοτελώς. Φυσικά και ο έρωτας δεν έχει ηλικία. Αλλιώς, θα είμασταν πολύ φτωχότεροι με το πέρασμα του χρόνου... Φιλιά!
Αγαπημένη μου Ορσαλία, σ' ευχαριστώ για τα ωραία σου λόγια. Πόσο μου αρέσει η γραφή σου φιλενάδα. Να είσαι πάντα καλά και κάθε σου μέρα να είναι καλύτερη από την προηγούμενη, γιατί το αξίζεις!! Φιλάκια πολλά!
Δημοσίευση σχολίου