Ανάμεσα στις πολυάριθμες μορφές πνευματικές άσκησης που έχουν μπει κατά τις τελευταίες δεκαετίες στη ζωή του δυτικού ανθρώπου, είναι και το ΖΕΝ. Τελευταία, το συναντάμε όλο και πιο συχνά, να αναφέρεται, όχι μόνο στην πνευματική άσκηση καθ' αυτή, αλλά σε μορφές αισθητικής, σε δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, ή ακόμη και σε χόμπι όπως το κολύμπι ή η αναρρίχηση.
Τις περισσότερες φορές, απηχεί μια αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας μέσα στην οποία καλείται ο άνθρωπος να ξαναβρεί τις χαμένες δυνάμεις του από τον μόχθο της καθημερινής ζωής, να ξαναγεμίσει τις μπαταρίες του ή να μάθει να ζει τη στιγμή, όπως αυτή του παρουσιάζεται στο ξεδίπλωμα της ζωής. Παρ' ότι αυτή η προσέγγιση είναι απόλυτα νόμιμη και βρίσκεται στη διάθεση του καθενός μας, θα αδικούσαμε το ΖΕΝ αν το περιορίζαμε μόνο στη δυνατότητά του να προσφέρει γαλήνη και ανακούφιση από την ένταση.
Το ΖΕΝ είναι πρώτιστα ένας Δρόμος πνευματικής πραγμάτωσης, ένας Δρόμος που μας οδηγεί στην συνειδητοποίηση της αληθινής μας φύσης. Δευτερευόντως, είναι ένας Δρόμος ψυχολογικής υγείας και δημιουργικής αξιοποίησης της ίδιας μας της ζωής. Ο καθένας μπορεί να πάρει όποια όψη του ταιριάζει ή του είναι χρήσιμη στη δεδομένη φάση της ζωής του. Μπορεί ακόμη και να συνδυάσει τις δύο όψεις. Ό,τι, όμως, κι αν αποφασίσει να κάνει με το Ζεν, καλό θα είναι να έχει υπ' όψη του κάποια βασικά πράγματα γι' αυτό, τα οποία είναι σίγουρο ότι θα του φανούν χρήσιμα στην πορεία του πάνω στον Δρόμο.
ΖΕΝ είναι η εξοικείωση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι η πρακτική που μας βοηθάει να ζούμε μια πνευματικά υγιή ζωή. Παρ’ ότι δεν είναι εύκολο, είναι πνευματικά υγιές. Είναι προσγειωμένο και πολύ πρακτικό. Έχει να κάνει με την καθημερινή μας ζωή, με το να δουλεύουμε καλύτερα στο γραφείο, να μεγαλώνουμε καλύτερα τα παιδιά μας, με το να έχουμε καλύτερες σχέσεις. Το να έχουμε μια πιο πνευματικά υγιή και ικανοποιητική ζωή, προκύπτει από μια υγιή και ισορροπημένη άσκηση. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να βρούμε κάποιο τρόπο να δουλέψουμε με τη θεμελιώδη παραφροσύνη που υπάρχει εξ' αιτίας της τυφλότητας μας.
Οι στόχοι του ΖΕΝ είναι τρεις:
1) Ενδυνάμωση της συγκέντρωσης του νου με αποτέλεσμα την καλύτερη ψυχοσωματική κατάσταση και την καλύτερη ροή της ζωτικής ενέργειας μέσω της σωστής στάσης κατά τη διάρκεια του Ζαζέν. (Ζαζέν είναι ο καθιστός διάλογος)
2) Πραγμάτωση του αληθινού Εαυτού - Φώτιση.
3) Ενσωμάτωση αυτής της πραγμάτωσης μέσα στην καθημερινή ζωή.
Για να ασκηθούμε καλά χρειάζεται αρκετό κουράγιο. Το ΖΕΝ δεν είναι πρακτική για τον καθένα. Πρέπει να θέλουμε να κάνουμε κάτι που δεν είναι εύκολο. Αν το κάνουμε με υπομονή και επιμονή η ζωή μας σιγά-σιγά καταλαγιάζει, γίνεται πιο ισορροπημένη. Τα συναισθήματά μας παύουν να μας κυριαρχούν ολοκληρωτικά. Καθώς καθόμαστε, ανακαλύπτουμε ότι το πρώτο πράγμα με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε είναι το πολυάσχολο, χαοτικό μυαλό μας. Είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι σε φρενιτιώδη σκέψη, και το πρόβλημα στην άσκηση μας είναι πώς θα αρχίσουμε να φέρνουμε στη σκέψη αυτή καθαρότητα και ισορροπία. Όταν ο νους γίνεται καθαρός και ισορροπημένος και παύει να εγκλωβίζεται στα αντικείμενα, τότε μπορεί να υπάρξει ένα άνοιγμα και μπορούμε για ένα δευτερόλεπτο να συνειδητοποιήσουμε αυτό που πραγματικά είμαστε.
Όμως, η άσκηση ΖΕΝ δεν είναι κάτι που κάνουμε για ένα ή δύο χρόνια με σκοπό να τη μάθουμε τέλεια. Είναι κάτι που κάνουμε για ολόκληρη τη ζωή μας. Δεν υπάρχει τέλος στο άνοιγμα που είναι δυνατό για μια ανθρώπινη ύπαρξη. Τελικά βλέπουμε ότι είμαστε η απέραντη, η απεριόριστη βάση ολόκληρου του σύμπαντος. Η δουλειά που έχουμε να κάνουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας είναι να ανοιχτούμε σ’ αυτή την απεραντοσύνη και να την εκφράσουμε. Έχοντας όλο και περισσότερη επαφή μ’ αυτήν την πραγματικότητα, μεγαλώνει η συμπόνια για τους άλλους και αλλάζει η καθημερινή μας ζωή. Ζούμε διαφορετικά, εργαζόμαστε διαφορετικά, σχετιζόμαστε με τους άλλους διαφορετικά. Το ΖΕΝ είναι πρακτική για ολόκληρη τη ζωή. Δεν πρόκειται μόνο για το κάθισμα στο μαξιλάρι για 30 ή 40 λεπτά τη μέρα. Ολόκληρη η ζωή μας γίνεται πρακτική, 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα.
4 σχόλια:
Μεγάλο θέμα αυτό. Πάντως βοηθά όντως στην ψυχική γαλήνη και μιλώ εκ πείρας γι' αυτό. Ωστόσο, έχοντας ταξιδέψει πολύ στην Ανατολή, θα έλεγα ότι ο καλύτερος τρόπος για να γαληνέψει το μέσα σου είναι η αφαιρετικότητα: μάθε να ζεις με όλο και πιο λίγα, να μη ζητάς περισσότερα απ' αυτά που έχεις, να χαμογελάς μπροστά στα απλά πράγματα που τώρα προσπερνάς. Μέρα καλή
Οντως είναι μεγάλο θέμα αυτό. Θα πρέπει όλοι μας να αρκούμαστε σε αυτά που έχουμε και να συνηδητοποιήσουμε ότι δεν χρειαζόμαστε πολλά...Να χαμογελάμε για αυτά που έχουμε και να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που έρχονται..
καλη σου μέρα!
Λάκη, γεια σου! Χαίρομαι που μου κάνεις την τιμή να παρακολουθείς το blog και πολύ περισσότερο να μοιράζεσαι μαζί μας τις σκέψεις σου και τις εμπειρίες σου!
Εγώ δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να κάνω πράξη τη φιλοσοφία zen στη ζωή μου, αλλά το έχω βάλει ως μέγα στόχο μου. Τη γαλήνη τη βρίσκω σιγά σιγά και αρχίζω να αρκούμαι στα λίγα που μου προσφέρονται, που είναι και τα πιο σημαντικά, τελικά. Ευχαριστώ πολύ και καλή σου νύχτα.
Ορσαλία μου, μου τα λες καιρό εσύ αυτά και είπα να τα κάνω πράξη επιτέλους... Τώρα που ο "Κρόνος" - κυριολεκτικά και μεταφορικά - ήταν πάνω από το κεφάλι μου τόσο βαρύς και ασήκωτος και που επιτέλους με άφησε να πάρω ανάσα, είπα να ανοιχτώ στα βαθιά, για να μάθω επιτέλους "μπάνιο". ;)
Φιλάκια!
Δημοσίευση σχολίου