Όπως ανοίγουν τα κοχύλια στην άμμο, έτσι και γω, αποζητώ να παίρνω το φως των δικών σας ματιών...
Όσο ζω, θα ονειρεύομαι και με τίποτα δεν με ξυπνάω. Όσο υπάρχω, στη θάλασσα θα συνεχίζω να βουτάω
και σαν δελφίνι να κολυμπάω, ψηλά θα πετάω και τα κοχύλια μου στη θάλασσα θα φυλάω. ©
6 σχόλια:
εχω ενα βραβειο για σενα οποτε 8ες περνα!(εκανα και ριμα!)
Το είχα ξαναδεί..
Μα πρέπει να τα περάσουμε όλα μόνοι μας..
Γιατί μετά από μια δυσκολία γινόμαστε πιο δυνατοί.
Οτι σε "σκοτωνει" σε κανει πιο δυνατο.....
Καλημερα σου!!!
Πέρασα να σου πώ,
ένα μεγάλο ευχαριστώ για την φιλία σου,
ένα μεγάλο ευχαριστώ για το βραβείο σου,
και ένα .."ποτέ δεν σε ξέχασα", άσχετα που μου άρεσε εκείνο το μικρό παραπονάκι που άφησες στα σχόλια.. :)
καλή σου μέρα Μαράκι μου
ειναι πολυ ωραια η ιστορια μαρια!!
το δευτερο κομματι το ηξερα...
αλλα αυτο με την πεταλουδα υπεροχο....
ετσι αριβως.... αν δεν φαμε το ζορι δεν μαθενουμε
φιλια
καλο βραδυ
Υπέροχο!!!!!! Να είσαι καλά καλή μου...
Καλό σ/κ εύχομαι ****
Δημοσίευση σχολίου