Γ' μέρος των αποκαλύψεων για την Αργώ

Η γλώσσα που μιλούσαν οι Αργοναύτες δεν ήταν η καθομιλουμένη της εποχής. Υπάρχει μια αξιόλογη άποψη από τους Γάλλους ερευνητές Ζακί Μπερζιε, Λούι Παουελς και Ζακ Μπεργκιέρ, όπου στο βιβλίο τους "Αιώνιος Άνθρωπος", γράφουν τα παρακάτω:
Μερικοί οξυδερκείς συγγραφείς, που τους έκανε εντύπωση η ομοιότητα που υπάρχει ανάμεσα στις λέξεις γοτθική και γεωδαική, πίστεψαν ότι πρέπει να υπήρχε στενή σχέση ανάμεσα στη γοτθική και στη γεωδαιτική ή μαγική τέχνη. Για μας, γοτθική τέχνη -αρ γκοτίκ στα Γαλλικά- δεν είναι παρά μια ορθογραφική παραμόρφωση της λέξης αργκοτίκ που σημαίνει «γλώσσα της πιάτσας» και που η ομοφωνία της είναι τέλεια, σύμφωνα με το νόμο της φωνητικής. Είναι η παραδοσιακή σολομωνική που διέπει όλες τις γλώσσες και δεν παίρνει καθόλου υπόψη της την ορθογραφία. Ο καθεδρικός ναός είναι ένα έργο τέχνης «art goth» ή «argot» (αργκό) σαν «μια ιδιάζουσα γλώσσα για όλα τα άτομα που έχουν συμφέρον να κοινοποιούν τις σκέψεις τους, χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από αυτούς που τους περιβάλλουν».

Πρόκειται συνεπώς για μια αποκρυφιστική ομιλούμενη. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τη μάγκικη γλώσσα είναι αποκρυφιστές, απόγονοι των argo (αργκό)-ναυτών (Αργοναυτών), που επέβαιναν στο πλοίο Αργκό (Αργώ), πλέοντας με ούριο άνεμο προς την ευδαίμονα παραλία της Κολχίδας, για να κατακτήσουν το ξακουστό χρυσόμαλλο δέρας...

Όμως η Αργώ, εκτός από τον πλανήτη μας, ταξίδευε σε άλλες διαστάσεις, ή σε άλλα πλανητικά συστήματα του Γαλαξία. Όπως αναφέρεται σχετικά, ο Ορφέας γνώριζε καλά τις πύλες του Αδη και τις πύλες του Ήλιου. Με τη φράση «πύλες του Αδη» κρυπτογραφείται το πέρασμα σε άλλες διαστάσεις και με τη φράση «πύλες του Ήλιου» τα ταξίδια σε άλλα πλανητικά συστήματα.

Για να επιτευχθούν αυτά τα διαπλανητικά ταξίδια, η Αργώ εκμεταλλευόταν τις παράδοξες ιδιότητες που υπάρχουν στο Τρίγωνο των Βερμούδων, οι οποίες ήταν γνωστές στους Ολύμπιους θεούς, καθώς και σε ορισμένους μύστες. Το Τρίγωνο των Βερμούδων είναι μια περιοχή, η οποία εκτείνεται από το Μαϊάμι ως το Πουέρτο Ρίκο και στις Βερμούδες και που έχει γίνει γνωστό σε παγκόσμιο επίπεδο για τις συχνές εξαφανίσεις αεροπλάνων και πλοίων που συμβαίνουν εκεί.

Σύμφωνα με την τελευταία άποψη, οφείλονται σε ηλεκτρομαγνητικές και βαρυτικές ανωμαλίες, που προκαλεί μια πύλη σε άλλες διαστάσεις, ή σε άλλα πλανητικά συστήματα. Στην περιοχή αυτή, σύμφωνα με διάφορους ερευνητές, υπήρχε η μυθική ήπειρος Ατλαντίδα, στην οποία χρησιμοποιούσαν απεριόριστες ποσότητες ενέργειας, που παρείχε ένας γιγαντιαίος κρύσταλλος, που τη συνέλεγε από το ηλιακό σύστημα. Όπως εικάζεται, μετά τον κατακλυσμό της Ατλαντίδας, αυτός βυθίστηκε στην περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων κι εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να λειτουργεί σε άτακτα χρονικά διαστήματα, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν τα γνωστά φαινόμενα.

Όπως διαφαίνεται από το παρακάτω απόσπασμα και η Αργώ είχε κινδυνέψει σ΄αυτό το σημείο. «Εμείς νομίζαμε ότι δεν θα μπορέσουμε να διαφύγουμε την ολοκληρωτική καταστροφή, εάν ο Αγκαίος δεν κατεύθυνε το πλοίο, που κινιόταν κάτω από μεγάλη δύναμη, ώστε να έλθει στο δεξιό μέρος του αιγιαλού, αφού το ανάγκασε να υπακούσει στα πελεκητά πηδάλια, εκείνο δε (το πλοίο) αναπήδησε στην επιφάνεια της θάλασσας, πιεσμένο από τα δύο χέρια του».

Αυτή η περιοχή, καθώς και οι κίνδυνοι που κρύβει, ήταν γνωστή στην αρχαιότητα και στα Ορφικά αναφέρεται με τις ονομασίες «Στύγα» και «Κυανές» ή «Συμπληγάδες Πέτρες». Όπως αναφέρει ο Ορφέας: «...κοντά στις Κυανές Πέτρες, για τις οποίες κάποτε μου έκανε προφητικό λόγο η μητέρα μου, η συνετή Καλλιόπη» (στ. 672-700).

Αλλά και ο Ησίοδος, στο έργο του Θεογονία, αναφέρει στους στίχους 790-815 ότι το νερό της Στύγας χρησιμοποιείται για τη δοκιμασία των θεών και αναφέρει ότι το νερό αυτό, που τριγυρίζει με δίνες ασημένιες, μπορεί, στη τη δοκιμασία ενός θεού, να τον ρίξει κάτω χωρίς αναπνοή, δίχως φωνή και να μην μπορεί να γευτεί την αμβροσία και το νέκταρ. Τα μέλη του μπορεί να πάθουν παράλυση. Το κακό μπορεί να τελειώσει στο χρόνο επάνω, όμως επί εννιά χρόνια θα είναι ανήμπορος να παίρνει μέρος στα συμβούλια και στα συμπόσια των θεών. Ίσως μελλοντικά, όταν οι επιστήμονες ανακαλύψουν τους νόμους που διέπουν αυτό το φαινόμενο, να εκμεταλλευτούν τη Στύγα, όπως η Αργώ, για ταξίδια σε άλλες διαστάσεις ή πλανητικά συστήματα.

Για να μιλήσουμε πληρέστερα για την αρχαία Αργώ, πρέπει να αναφέρουμε ότι η ενέργεια, με την οποία έκανε τις εναέριες πτήσεις της, ήταν τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, που αντλούσε από ένα παγκόσμιο γεωδαιτικό σύστημα που εκμεταλλευόταν και, παράλληλα, ενίσχυε σημαντικά τις φυσικές δυνάμεις της Γης. Το σκελετό αυτόν του γεωδαιτικού συστήματος αποτελούσαν τα ακόλουθα τρία συστήματα της Γης: Το πρώτο ήταν στην περιοχή της Μεσογείου, στο ρήγμα της Ερυθράς θάλασσας, το δεύτερο στην τάφρο του Πουέρτο Ρίκο, στην Αμερική και το τρίτο στην τάφρο Ραπάτο της Ιαπωνίας.

Αυτά τα τρία σημεία, με αποστάσεις 120 μοιρών μεταξύ τους, σχημάτιζαν ένα ισόπλευρο τρίγωνο στη σφαίρα της Γης που αποτελούσε τη βάση μιας αντιστραμμένης πυραμίδας, που είχε κορυφή το κέντρο της Γης. Ενδιάμεσα οικοδόμησαν πυραμίδες και τις ενίσχυσαν με μεγαλιθικά έργα.

Για τα ταξίδια της Αργώς έξω από τη Γη, χρησιμοποιούσαν υδρογόνο, για το οποίο υπάρχει σχετική αναφορά σε αρχαία ινδικά κείμενα, όπου αναφέρεται πως τα βιμάνας (vimanas), που ήταν ένας άλλος τύπος διαστημοπλοίων που κατασκεύαζαν οι Γιαβάνας (δηλαδή οι Ίωνες-Έλληνες), χρησιμοποιούσαν τον υδράργυρο σαν κινητήρια δύναμη.

Όπως γράφει σχετικά το βεδικό κείμενο Samaragana Sutradhara, «... μέσα πρέπει να τοποθετήσει κανείς τη μηχανή υδραργύρου με τη σιδερένια συσκευή θερμότητας από κάτω. Μέσω της ενέργειας που είναι λανθάνουσα στον υδράργυρο και που θέτει την προωθητική τρόμπα σε κίνηση, ένας άνθρωπος που κάθεται μέσα, μπορεί να ταξιδέψει μια μακρινή απόσταση στον ουρανό... στην εξωτερική δομή πρέπει να κλειστούν τέσσερα δοχεία υδραργύρου. Όταν αυτά θερμανθούν με ελεγχόμενη φωτιά... η βιμάνα, μέσω του υδραργύρου, αναπτύσσει σφοδρή δύναμη σαν του κεραυνού... όταν αυτή η σιδερένια μηχανή, με σωστά συγκολλημένες τις ενώσεις, γεμίσει με υδράργυρο και η φωτιά φτάσει στο υψηλότερο τμήμα της, αναπτύσσει δύναμη με το βρυχηθμό λιονταριού... και με μιας γίνεται σαν μαργαριτάρι στον ουρανό...»

Αυτό το κείμενο φαίνεται απλοϊκό, όμως ουσιαστικά είναι κρυπτογραφημένο και ενδεικτικά αναφέρει τη λέξη φωτιά, που βέβαια, δεν υπονοεί τη γνωστή φωτιά, αλλά κρυπτογραφεί την πυρηνική ενέργεια, που κατείχε και εκμεταλλευόταν το Δωδεκάθεο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι στην ονομασία «πυραμίδα» υπάρχει η λέξη πυρ και αυτό δεν είναι τυχαίο, επειδή η πυραμίδα του Χέοπα στην Αίγυπτο, όπως προκύπτει από τη διαρρύθμιση των θαλάμων της, από το περιεχόμενό τους και από τα υλικά που βρέθηκαν ως σήμερα μέσα της, (όπως πλάκες από χαλαζία και γρανίτη), ήταν ένας πυρηνικός αντιδραστήρας.¨
Αξίζει να επισημανθεί, ότι με ανασκαφική έρευνα κατεδείχθη ότι ο λόφος στον οποίο, σύμφωνα με το θρύλο, είχαν ταφεί οι Θηβαίοι Διόσκουροι, ο Ζήθος και ο Αμφίων, είχε δια μορφωθεί σε βαθμιδωτό πυραμιδικό μνημείο!


Τώρα αν σας πω ότι η επόμενη ενασχόληση των παραθαλλάσιων αποκαλύψεων μας, θα αναφέρεται στο Πείραμα της Φιλαδέλφεια, θα σας κεντρίσω το ενδιαφέρον... ή κάνω λάθος;;