Εν όψει εκλογών...πολιτικοί προβληματισμοί

• Σχεδόν όλοι ισχυρίζονται πως πρέπει να ψηφίζουμε, για όλους εκείνους τους λόγους που επικαλούνται και που για την πλειονότητα, αποτελούν αφοπλιστική δικαιολογία στήριξης της Δημοκρατίας.
• Λέω όμως, πως η αιτιολόγηση αυτή δεν φαίνεται να έχει δώσει δραστικά αποτελέσματα ως τώρα, διαχρονικά. Είναι βέβαια αρωγική για τη Δημοκρατία αναμφισβήτητα. Όμως, το πρόβλημα το πραγματικό, έγκειται στο ότι τη δικαιολογία αυτήν, επικαλούνται όλοι εκείνοι που θέλουν να αναλαμβάνουν την εξουσία μόνο, για το δικό τους συμφέρον και για τίποτε άλλο και μάλιστα σε βάρος των άλλων! Τα αποτελέσματα είναι τα τελευταία χρόνια ολοφάνερα και πολυδραστικά.
• Για να διασφαλίσουν αυτό το συμφέρον, ισχυρίζονται πως η αποχή είναι υπέρ του πρώτου στα αποτελέσματα υποψήφιου, επειδή αυτοί το έχουν φτιάξει έτσι. Και το χρησιμοποιούν σαν απειλή: "ψηφίστε ή εμάς, ή κάποιο κόμμα, αλλά όχι λευκό, επειδή το λευκό, -ή και το άκυρο;-, καταλήγει υπέρ του πρώτου κόμματος.
• Το συμπέρασμα, κοντολογίς, είναι πως το εκλογικό σύστημα είναι τώρα - εδώ και πολλά χρόνια μάλιστα - τηλεκατευθυνόμενα από τα γνωστά συστήματα, έτσι διασκευασμένο, ώστε να εγκλωβίζει το λαό σε διλήμματα, πειθαναγκαστικά προς την άγρα της πολυπόθητης ψήφου...

Και πως, αυτό υποβοηθιέται και από το ότι έχει γενικά καταπέσει πολύ η ποιότητα και των ανθρώπων, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Αυτό φαίνεται από τις ενέργειες της κοινωνίας γενικά. Δεν υπάρχουν καν οράματα... Όλοι ανασκαλεύουν τα ίδια θολά θέματα, με σαθρές και απραγματοποίητες υποσχέσεις, που ποτέ δεν τηρούνται, (εκτός αν είναι εύκολες και εντυπωσιακές, με αποτέλεσμα και πάλι το άμεσο και βραχυπρόθεσμο κέρδος όχι της κοινωνίας, αλλά των υποψηφίων).

Η τρομολαγνία που αιωρείται κυρίως από τους ισχυρούς, (για να μη χάσουν το... γλυκό!), ή από τους ανίσχυρους, (για να μη χάσουν το βόλεμα μέσα στη μόνιμη κακουχία της βιοτικής ανεπάρκειας και καταπίεσης, που δεν θα αλλάξει ώσπου να πεθάνουν...), είναι το τσεκούρι της κακομοιριάς, που διαιωνίζει τη δυστυχία και την καταπίεση. Σήμερα μάλιστα σε πολύ εξελιγμένο επίπεδο, λόγω της επιστημονικά ψαγμένης πλύσης εγκεφάλου και μέσω των ΜΜΕ.

• Και πάντα με άλλοθι του περιορισμού των οικονομικών δυνατοτήτων του ατόμου σαθρές δικαιολογίες και ψέματα, όπως η δήθεν διεθνής κρίση, οι επιδημίες, κ.λπ., που πάντα υπήρχαν και μας τις παρουσιάζουν σαν καινούργιες και ανίκητες, αλλά πάντα τελικά καταπολεμούνται και πάντα μόλις τη γλιτώνουμε χάρη στα έγκαιρα μέτρα που παίρνουν οι διαχρονικοί μας διασώστες, άλλοτε βαμμένοι πράσινοι, άλλοτε κόκκινοι, μπλε και γενικότερα με όλα τα ωραία χρώματα... Τα χρώματα που δεν αρέσουν, (των κοπράνων π.χ., και οι αποχρώσεις τους, που γέρνουν προς το καφέ), θα έχετε παρατηρήσει πως απουσιάζουν από κόμματα και συλλόγους... Όλα έχουν χρώμα της φύσης, της δύναμης (λέει, όπως έχουν έτσι βαφτίσει το κόκκινο, ώσπου ο Κομμουνισμός κατέληξε να κάνει τα ίδια με τον Καπιταλισμό, αφού οι άνθρωποι είναι παντού ίδιοι...).
• Το χαστούκι πιστεύω πως δίνεται με την ολοκληρωτική αποχή! Όπως όταν ξέρεις πως στη γειτονιά σου υπάρχει κάποιο κολαστήριο και δεν μπαίνεις μέσα, αλλά κόβεις από άλλο στενό! Το παραμύθι του "χάους" της αποχής είναι αδύνατο να είναι μεγαλύτερο από του χάους της συμμετοχής! Τουλάχιστον όπως επιτυγχάνεται σήμερα!...

Ο έχων νουν νοεί...

Amius