Welcome to Shell-Land!

Όπως ανοίγουν τα κοχύλια στην άμμο, έτσι και γω, αποζητώ να παίρνω το φως των δικών σας ματιών...

Όσο ζω, θα ονειρεύομαι και με τίποτα δεν με ξυπνάω. Όσο υπάρχω, στη θάλασσα θα συνεχίζω να βουτάω

και σαν δελφίνι να κολυμπάω, ψηλά θα πετάω και τα κοχύλια μου στη θάλασσα θα φυλάω. ©

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Σκόρπιες σκέψεις από μια μέλλουσα...σαραντάρα!


Τον τελευταίο καιρό, λειτουργώ ως παρανοϊκή! Εκεί που τη μια στιγμή οι ελπίδες μου διασχίζουν τον ουρανό σαν αερόστατο γεμάτο σχέδια και όνειρα, ακριβώς την επόμενη στιγμή, έτσι ξαφνικά, μου μοιάζω άτολμη, νωθρή και βαλτωμένη… Δεν ξέρω πόσοι από σας με καταλαβαίνετε, αν φταίει η άνοιξη, ή το ότι ακουμπάω επικίνδυνα τα σαράντα τον άλλο μήνα. Τουλάχιστον, όμως έχω ακόμη το γνώθι σαυτόν!

Νιώθω ότι το μυαλό μου τρέχει δέκα φορές πιο γρήγορα από τη ζωή μου, αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποιώ ότι έχω ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μου μέχρι να αντικρίσω τη Γη της Επαγγελίας! Πάντως, όσο γρήγορα και να μιλήσω – που το συνηθίζω - όσα όνειρα κι αν ονειρευτώ, αυτό που προσδοκώ δεν θα έρθει πιο γρήγορα…

Από την άλλη, ίσως να έχω βαρεθεί να κυνηγάω το ουράνιο τόξο και να ελπίζω σ’ ένα υπέροχο αύριο, που όποτε το πλησιάζω, αυτό όλο και απομακρύνεται πιο πολύ. Έτσι, επειδή ξέρω πως οι απογοητεύσεις μας κάνουν κυνικούς και πικρόχολους, προσπαθώ να ζω μόνο το σήμερα και να γίνω λιγότερο ευαίσθητη και συναισθηματική. Άλλωστε, όσο περισσότερο ικανοποιημένοι είμαστε από το σήμερα, τόσο πιο αισιόδοξα ατενίζουμε το αύριο. Όταν αντιμετωπίζουμε επιτυχώς τα διάφορα εμπόδια που εμφανίζονται μπροστά μας, ή όταν χαλαρώνουμε στην αγκαλιά των δικών μας ανθρώπων – χωρίς να γκρινιάζουμε ή να μιζεριάζουμε κατηγορώντας τους άλλους με το βλέμμα μας – τότε μόνο βρίσκουμε την πολύτιμη εσωτερική ηρεμία και πληρότητα. Μην ξεχνάτε ότι, ακόμα και η πιο καλολαδωμένη μηχανή χρειάζεται κάποιος μέρες εκτός λειτουργίας. Πόσο μάλλον ο άνθρωπος…


Και τώρα το moto της ημέρας:

Αφού θέλουμε να μας αγαπάνε, γιατί δεν το φωνάζουμε δυναταααά;;;
Έχω ανάγκη μια τεράστιαααα ζεστή αγκαλιά!!!


6 σχόλια:

ΕΛΕΝΑ είπε...

Αγκαλίτσα από μένααααα!!!!!
Και μην ανησυχείς Μαράκι μου, φυσιολογικό να νοιώθεις έτσι. Ολοι κάποια στιγμή το νοιώθουμε, ανεξάρτητα από ηλικία.
Οσο για το να αλλάξεις τον χαρακτήρα σου ... δύσκολο! Είμαστε αυτοί που είμαστε και σ' όποιον αρέσουμε!!
Φιλάκια, καλή βδομάδα:))

delfinoula είπε...

Πάρε μια αγκαλίτσα και ένα φιλί (σμουτς)

Καλό μήνα!

Matriga είπε...

Καλή μου φιλενάδα, Έλενα, σ' ευχαριστώ πολύ! Φιλάκια πολλά και σε σένα :))

Κουνούπι είπε...

:)

D.Angel είπε...

Τα ίδια παθαίνω κι εγώ κι ας μην πλησιάζω ακόμα τα 40!!!Αγκαλιά και πολλά φιλιά κι από μένα!Καλή εβδομάδα Μαράκι!

korinoskilo είπε...

βρεεεεεεε τα 40 ειναι η καλυτερη ηλικιααααα τι τα φοβασαι ?????

φιλι αγκαλια...... αγκαλια σφιχτη να σκασεις :Ρ