Welcome to Shell-Land!

Όπως ανοίγουν τα κοχύλια στην άμμο, έτσι και γω, αποζητώ να παίρνω το φως των δικών σας ματιών...

Όσο ζω, θα ονειρεύομαι και με τίποτα δεν με ξυπνάω. Όσο υπάρχω, στη θάλασσα θα συνεχίζω να βουτάω

και σαν δελφίνι να κολυμπάω, ψηλά θα πετάω και τα κοχύλια μου στη θάλασσα θα φυλάω. ©

Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

H κάθε στιγμή είναι μια μελωδία που πρέπει να ξαναρχίσει


Τίποτα δεν είναι μόνιμο.
Ούτε η προηγούμενη κατάσταση,
ούτε η τωρινή,
ούτε η αυριανή θα είναι.
Θα περάσουν όλες…
Όπως τα δένδρα χάνουν τα φύλλα τους το φθινόπωρο και αυτά ξαναφυτρώνουν την άνοιξη. Ας παρατηρούμε λοιπόν, την εναλλαγή των εποχών και ας ελπίζουμε στον καλύτερο!

Άλλωστε, όπως είπε και ο Σεφέρης, πρέπει να αφήνουμε τη ζωή να κυλάει σαν νερό από τα δάχτυλα. Όλα είναι ρευστά και εκκρεμή, όλα αιωρούνται άπιαστα και αποσπασματικά. Κομμάτια και θρύψαλα…

Όλα μέρη ενός όμορφου παζλ, φτιαγμένου με αρμονία και έμπνευση από το δημιουργό του και συναρμολογημένο με υπομονή, επιμονή και μεράκι…

Μεράκι για τη ζωή και τον ΕΡΩΤΑ σε όλες του τις μορφές!

2 σχόλια:

lakis είπε...

Όμορφα τα είπες. Όλα είναι όντως ρευστά, περαστικά, και ακριβώς σαν τέτοια πρέπει να τα ζούμε. Για να μην αφήνουμε τη ζωή να πηγαίνει χαμένη.

Άνεμος είπε...

Όλα να ρέουν αλλά να μη τα βλέπουμε απλά να φεύγουν... Να συμμετέχουμε και μείς όσο μπορούμε ε;

Καλησπέρα!