Welcome to Shell-Land!

Όπως ανοίγουν τα κοχύλια στην άμμο, έτσι και γω, αποζητώ να παίρνω το φως των δικών σας ματιών...

Όσο ζω, θα ονειρεύομαι και με τίποτα δεν με ξυπνάω. Όσο υπάρχω, στη θάλασσα θα συνεχίζω να βουτάω

και σαν δελφίνι να κολυμπάω, ψηλά θα πετάω και τα κοχύλια μου στη θάλασσα θα φυλάω. ©

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

έρωτας και αγάπη & Έρωτας και Αγάπη

Μέρες τώρα σκεφτόμουν να κάνω μια ανάρτηση για τον Έρωτα και την Αγάπη. Κατά καιρούς βέβαια, έχω θίξει αυτό το θέμα στο blog μου και έχω διαφωνήσει ή συμφωνήσει με κάποιους από σας. Άλλωστε, ο σκοπός μου είναι η ανταλλαγή απόψεων.  Μόνο έτσι νομίζω ότι διευρύνεται το ανθρώπινο πνεύμα. Τίποτα δεν είναι απόλυτο σ' αυτή την ζωή και όλα είναι σχετικά. Πολύ περισσότερο δε, ότι έχει να κάνει με τα συναισθήματα μας.

Προσωπικά, υποστηρίζω ότι ο έρωτας έρχεται πολλές φορές στη ζωή μας και ότι δεν δεδομένο πως η αγάπη πρόκειται να τον συναντήσει, αργότερα. Επίσης, πιστεύω ότι η Αγάπη έρχεται μία ή το πολύ δύο φορές στη ζωή κάποιου - σίγουρα όχι σ' όλους μας - και πως σ' αυτή την περίπτωση και μόνο, το μεγαλειώδες αυτό αίσθημα του Έρωτα ξεκινάει με Ε κεφαλαίο.

Στη διάρκεια της ζωή μας, ερωτευόμαστε αρκετές φορές, αλλά μόνο μία (ή σε εξαιρετικά ελάχιστες περιπτώσεις, δύο φορές), συναντάμε τον Έρωτα. Τότε, μόνο ίσως καταφέρουμε να Αγαπήσουμε αληθινά - με Α κεφαλαίο - και αυτό δεν θα συμβεί σ΄ όλους μας. Όλοι ερωτευόμαστε, αλλά δεν έχουμε όλοι την τύχη και το προνόμιο να Αγαπήσουμε με Α κεφαλαίο κάποιον που δεν είναι αίμα μας.

Όπως θα έχετε διαπιστώσει, η συγγένεια εξ αίματος δεν συνεπάγεται την Αγάπη! Κάθε άλλο... Δεν είναι απαραίτητο ότι όλα τα παιδιά Αγαπούν την μητέρα ή τον πατέρα τους ή το αντίστροφο. Δεν είναι σίγουρο, ότι όλα τα αδέλφια είναι δεμένα με την αδελφική Αγάπη. Αντιθέτως, αρκετές φορές, μια πραγματική φιλία είναι πολύ πιο πιθανόν ότι μπορεί να οδηγηθεί στην Αγάπη. Την Αγάπη, που μας δίδαξε ο Κύριος. Αυτή που μας κάνει κατ' εικόνα και καθ΄ ομοίωση με τον Δημιουργό μας. Συμβαίνει να νομίζουμε ότι αγαπάμε, αλλά αυτό μπορεί να είναι μια ψευδαίσθηση μας, μια αυταπάτη. Η γνώμη μου είναι ότι όταν περάσουμε αρκετό χρονικό διάστημα μέσα σε μια ερωτική σχέση, τότε έρχεται η στιγμή για να δόσει ο έρωτας τη θέση του στην αγάπη ή στην αδιαφορία. Σε μένα αυτό το χρονικό διάστημα δεν ξεπέρασε ποτέ τα δύο έτη...

Αν θελήσουμε να το αναλύσουμε, δεν έχουμε παρά να ψάξουμε αν εξακολουθούμε να είμαστε  ερωτευμένοι με το ταίρι μας. Μόνο αν όντως εξακολουθούμε να είμαστε ερωτευμένοι μαζί του, το συναίσθημα είναι υπαρκτό. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι Αγαπάμε με Α κεφαλαίο, γιατί όπως είπα και νωρίτερα, αυτό είναι ευλογία πολύ σπάνια. Βέβαια, αρκετές φορές το να είσαι ερωτευμένος με το ταίρι σου, δεν εξ' υπακούετε κιόλας, ότι θα το αγαπήσεις. Πολλές φορές, μπερδεύουμε την συνήθεια, την ανάγκη μας να μας αγαπάνε και το προσωπικό έλλειμμα μας, που χρειάζεται ένα ερωτικό ταίρι και συγχέουμε την αγάπη με τον έρωτα.


Ποια νομίζετε πως είναι η διαφορά μεταξύ αυτών των συναισθημάτων; Μεγάλη! Ποια τα κοινά σημεία μεταξύ τους; Πάμπολλα. Προσωπικά, πιστεύω πως στην αρχή έρχεται ο έρωτας και μετά γίνεται αγάπη. Kάποιοι, λένε ότι δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, αυτά τα δύο. Εσείς τι λέτε;

Θα επανέλθω προσεχώς ;)

7 σχόλια:

Ευρύνοος είπε...

Μεγάλο θέμα και πάντα σχεδόν ατέρμονο..

αγάπη είναι ρίζα..
έρωτας είναι άνθος..

το άνθος κρατάει για λίγο, όσο κι αν είναι αυτό..

η αγάπη κρατάει πολύ..
όσο την ποτίζεις και την φροντίζεις..

βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος..

περαστικά εύχομαι Μαρία για το αγαπητό σου πρόσωπο..
(διάβασα σε κάποιο σχόλιο σου κάτι)..

να είσαι καλά και να βρείς την αγάπη και τον έρωτα που σου αρμόζει :)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μεγαλο θεμα με πολλες και διαφορετικες αποψεις παντα...
ας πουμε οτι πιστευω και στα δυο...σιγουρα δεν μπορεις να κρατησεις για παντα ενα αρχικο παθος ομως νομιζω πως μπορεις να συνεχισεις να εισαι ερωτευμενος ακομα και μετα απο πολλα χρονια...αν αφεθεις και εκτιμας τον αλλο σαν προσωπικοτητα μονη του τοτε παντα θα βρισκεις κατι να ερωτευεσαι σε αυτον με το περασμα των χρονων και την εξελιξη του...

οσο για την αγαπη εχω πει τοσα πολλα κατα διαστηματα που δεν ξερω τι να προσθεσω...
απλα πιστευω πως ειναι το παν σε αυτη τη ζωη...σε ολες της τις μορφες...νομιζω πως ειναι το νοημα της ζωης και λογος υπαρξης...

αυτα απο μενα με πολυ λιγα λογια γιατι το θεμα ειναι τεραστιο...

νεραιδενια σου φιλακια καλη μου!

D.Angel είπε...

Καλησπέρεςςςςςς
Χα χα χα χα χα
Φιλιά πολλά

athina μπασιούκα είπε...

Συνυπογράφω τα λεγόμενα του Ευρύνοου.

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα,
πιστεύω ότι πρώτα έρχεται ο έρωτας, πως λέμε "κεραυνοβόλος έρωτας"; Δηλ με το που θα δεις κάποιον να πάθεις ντουβρουτζα. Η αγάπη δεν έρχεται μαζί με τον ντουβρουτζά βέβαια, αλλά εργότερα και συνέπαγεται πολλών παραγόντων, οι οποίο όδηγούν στην αγάπη.. ο έρωτας κάπου εκεί, όταν εμφανίζεται δηλ. η αγάπη, αρχίζει να φθίνει..
είναι μεγάλη συζήτηση πάντως!!!!

Theodosia είπε...

Αχ κουμπαρούλα μου έπιασες το θέμα που με πονάει αυτό τον καιρό.Όλα μπερδεμένα μέσα μου κι εγώ να προσπαθώ να καταλάβω τι μου συμβαίνει.:)

Matriga είπε...

Καλησπέρα σ' όλους σας.

Θα με συγχωρέσετε που δεν έχω το κουράγιο να σας απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά, αλλά δεν είναι και η πρώτη φορά θα μου πείτε... χα χα
Αυτές τις μέρες ζω δύσκολες στιγμές, γιατί ο πατέρας μου είναι βαριά άρρωστος και οι αναρτήσεις μου είναι η άμυνά μου...

Σας ευχαριστώ όλους που είστε εδώ και σας εύχομαι να έχετε υγεία και ένα όμορφο Σ/Κ

Κοχυλένια φιλιά