Welcome to Shell-Land!

Όπως ανοίγουν τα κοχύλια στην άμμο, έτσι και γω, αποζητώ να παίρνω το φως των δικών σας ματιών...

Όσο ζω, θα ονειρεύομαι και με τίποτα δεν με ξυπνάω. Όσο υπάρχω, στη θάλασσα θα συνεχίζω να βουτάω

και σαν δελφίνι να κολυμπάω, ψηλά θα πετάω και τα κοχύλια μου στη θάλασσα θα φυλάω. ©

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Ένα μεγάλο ευχαριστώ

Θα ήθελα να ευχαριστήσω μια ψυχή, που με τον μέγιστο ζήλο που υπέδειξε, με περιέθαλψε υποδειγματικά, προσφέροντάς μου φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη που θα ζήλευε και ο μεγαλύτερος οργανισμός υγείας του κόσμου. Παρόλο που η ασθένειά μου δεν χαρακτηρίζεται και ως η πιο σοβαρή (ένα απλό κρυολόγημα ήταν) μου παρείχε πλήρης υποστήριξη σε όλους τους τομείς.

Θέλω να ξέρει ότι γι' αυτό, αλλά κυρίως για όλα τα άλλα που έκανε σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου, εγώ θα την ευγνωμονώ για πάντα.

Ο Θεός να της χαρίζει υγεία και μακροημέρευση και σε μένα δύναμη, για να τρέχω... όταν με κυνηγάει να πάρω και άλλο σιρόπι.

Μετά τιμής, ο κατατρεγμένος αρρωστούλης webmaster.
γκούχου-γκούχου (ο βήχας δεν πέρασε ακόμα).

1 σχόλιο:

Matriga είπε...

Τυχερέ webmaster! Μακάρι να είχα και γω την τύχη σου... Ζηλεύω... Θα παρακαλάω να αρρωστήσω και'γω, μήπως και βρεθεί κάποιος, που να με φροντίσει και μένα έτσι.
Περαστικά σου ;)