Άραγε, κατά βάθος σ’ αγαπάει ο πρίγκηπάς σου;

Ακόμα κι αν αυτό είναι αλήθεια, που είναι το όφελος, εάν για δικούς του λόγους δεν θέλει να το δει, παραδεχτεί ή απλά δεν μπορεί να σ' αγαπήσει, γιατί θεωρείσαι ακατάλληλη για τα στάνταρς του; Πείτε μου, ποιος ο λόγος να προσπαθούμε για μια σχέση που καταπολεμείται εκ των έσω από τον έναν συντελεστή της; Στη ζωή μου, όποτε, μου έτυχε να πω: "κατά βάθος μ΄αγαπάει, αλλά δεν το έχει συνειδητοποιήσει ή φοβάται να μου το δείξει", στο τέλος αποδείχτηκε ότι απλά κορόιδευα τον εαυτό μου…

Κορίτσια, εθελοτυφλούμε καμιά φορά και βλέπουμε τη δική μας αγάπη στα μάτια των άλλων. Έτσι, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να επιβραδύνουμε απλώς, το τέλος ενός προαναφερθέντος συναισθηματικού «θανάτου». Η μόνη αλήθεια είναι ότι όταν κάποιος αγαπάει, φαίνεται από μακριά. Κάνει μπαμ! Δεν χρειάζεται να του το «βγάλουμε» εμείς. Πολλές φορές κάνουμε υπομονή, ψαχνόμαστε για ενδείξεις-αποδείξεις, προσπαθούμε να τον κάνουμε να ζηλέψει, ίσως ακόμη και να αποφασίζουμε τη φυγή… Όμως, αναλύοντας τα πάντα, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα στον εαυτό μας ή ακόμη χειρότερα παρακαλώντας τον να μας απευθύνει έστω τον λόγο, δεν καταφέρνουμε να αποφύγουμε την αλήθεια! Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν χρειάζεται, όταν ο άλλος μας θέλει πραγματικά. Γιατί όταν κάποιος αγαπάει, νιώθει τόσο ευτυχισμένος, που ξεχειλίζει! Ακόμα και αν είναι φοβισμένος, ακόμα και αν την έχει πατήσει στο παρελθόν, ακόμα και αν πάντα είχε μάθει να ελέγχει τον αυθορμητισμό του, δεν μπορεί να το κρύψει. Όταν αγαπάμε, μεθάμε μέσα απ' τα μάτια του άλλου, με τη σχέση και αφηνόμαστε, χαλαρώνουμε. Λάμπουμε ολόκληροι και δεν μπορούμε με τίποτα πια κρυφτούμε.

Όποιος αγαπάει σου μιλάει χωρίς να του το ζητάς εσύ, σε υπολογίζει στις σκέψεις του, στο πρόγραμμά του, σε σέβεται και σε θεωρεί μεγάλο και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Με λίγα λόγια, του είσαι απαραίτητη! Ακόμη και να μην τον αγαπάς εσύ, δεν το βλέπει. Δεν μπορεί. Βλέπει μόνο αγάπη γύρω του. Όλοι λατρεύουμε την αίσθηση του έρωτα. Όλοι μπερδεύουμε πιθανόν κάποια στιγμή τον ενθουσιασμό, τον έρωτα, τον πόθο, την καψούρα, το πείσμα, την αγάπη. Ο πόθος και ο έρωτας φαίνονται. Δεν κρύβονται. Το ενδιαφέρον και η αγάπη το ίδιο. Όταν ερωτεύεσαι είναι ότι πιο υπέροχο μπορεί να σου τύχει. Σε ανυψώνει, σου δίνει αυτοπεποίθηση, σε «φτιάχνει». Όμως, όταν αγαπάς & αγαπιέσαι ταυτόχρονα, έχεις κερδίσει ένα από τα πιο σπάνια και πολύτιμα δώρα που μπορεί να σου δώσει η ζωή. Και είναι ένα απ' αυτά που κανείς δεν μπορεί να σου πάρει πίσω... ποτέ πια.

Επίσης, λένε ότι όποιος αγαπάει παιδεύει. Μεγάλη ανοησία. Οι περισσότερες από εμάς τις γυναίκες κάνουμε συχνά το λάθος να μην ακούμε αυτά που μας λένε και να μην βλέπουμε αυτά που μας δείχνουν, αλλά να ερμηνεύουμε τα πράγματα, αλλιώς.
«Α, δεν είναι ότι δε με θέλει, απλά, όντως του έτυχε κάτι έκτακτο στη δουλειά» - «Δεν είναι πως δε μ' αγαπάει, απλά φοβάται λίγο παραπάνω» - «Δεν είναι ότι δεν ενδιαφέρεται για μένα. Κάθε άλλο, απλά είναι πολύ εγωιστής και παίζει παιχνιδάκια!»
Μήπως τώρα είναι η ώρα να ξυπνήσεις, αν σκέφτεσαι και συ έτσι; Δεν είναι δική σου ευθύνη να τον βγάλεις από το καβούκι του. Επίσης, δεν είναι σωστό να δεχόμαστε τίποτα λιγότερο από αυτά που χρειαζόμαστε. Εσύ που αγαπάς, θες να δώσεις και δεν το νιώθεις σαν θυσία, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κατά αυτόν τον τρόπο βοηθάς εκείνον και πολύ παραπάνω δεν βοηθάς εσένα! Δεν είναι λογικό να χτυπάς πίσω από μια κλειστή πόρτα και να περιμένεις άσκοπα να ανοίξει… Συνήθως, αναμένεις μια αλλαγή που δεν θα έρθει ποτέ. Το πιθανότερο είναι ότι αν δεν έχεις «εισπράξει» αυτά που περίμενες ότι θα πάρεις, πολύ απλά, μάλλον δεν σε αγαπάει και άδικα παραμυθιάζεσαι.

Επιτέλους, δέξου το ή φύγε. Μην ερωτεύεσαι αυτό που θα μπορούσε να ήταν, αλλά τον ίδιο. Δες τον γι’ αυτό που είναι, τώρα και δέξου τον, όπως είναι αυτή τη στιγμή. Είναι λυτρωτικό. Σταμάτα να του τα «πρήζεις» και να το πιέζεις να σου δώσει κάτι που δεν έχει! Ακόμη-ακόμη, μπορεί σε έχει αφήσει να πιστεύεις κάτι ψεύτικο - γιατί κανείς δεν μας χρωστάει την αλήθεια, αλλά δεν φταίει εκείνος που παραμυθιάζεσαι μόνη σου. Και σταμάτα να εμπλέκεσαι συνεχώς σε τέτοιες καταστάσεις. Πώς να αγοράσει ο άλλος κάτι ακριβό, αν δεν το εκτιμήσεις εσύ πρώτα που το έχεις; Aν εσύ το προσφέρεις χωρίς ενδοιασμό σε άγαρμπα ή αδιάφορα χέρια και δεν το προστατεύεις; Πρώτα εμείς οι ίδιοι πρέπει να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας. Επιτέλους, αγάπησε τον εαυτό σου! Κοίταξέ τον κατάματα, δες την αξία σου, εκτίμησέ την και δες την μαζί με τα όποια ελαττώματα έχεις. Ξέφυγε απ' αυτά που άκουγες μεγαλώνοντας από τους δικούς σου - τα πρέπει και τα θέλω των άλλων. Άσε στην άκρη τις δικές τους απογοητεύσεις και τις ανούσιες κουβέντες και χειρίσου καλύτερα τη γλώσσα - μάθε να επικοινωνείς πιο άμεσα με τους γύρω σου. Βοήθησε την αυτοπεποίθησή σου να εξελιχτεί, να μεγαλώσει. Πίστεψε σε σένα! Εφάρμοσε νέες καλές συνήθειες και βάλε όρια στο τι θα δέχεσαι από δω και πέρα και μέχρι ποιου σημείου. Όρια που θα καθορίζουν το αν κάποιος σ’ αγαπάει πραγματικά ή όχι. Μέχρι να μάθεις την αχαρτογράφητη περιοχή και να μάθεις τους νέους δρόμους – τους αδιάβατους, μέχρι τώρα – όπου θα κινείσαι, μέχρι να αρχίσεις να ελκύεις τα σωστά άτομα στην ζωή σου.

Είναι ωραίο να σε αγαπάνε χωρίς να κάνεις καμμιά προσπάθεια. Πόσο όμορφο είναι να σε αποδέχονται χωρίς κανένα ζόρι, αλλά με ανοιχτές αγκάλες. Ακόμη πιο όμορφο, είναι να εισπράττεις το θαυμασμό του άλλου, να σου προσφέρουν λουλούδια έτσι ξαφνικά, χωρίς λόγο! Το ξέρω, γιατί το έζησα και το προσμένω πάλι. Κι αυτό αποζητώ πάλι να βρω στη ζωή μου. Αλλά μέχρι τότε, πρέπει να μάθω να με εκτιμώ και να με αγαπώ. Μόνο τότε περιμένω ότι θα μου ξανασυμβεί. Όταν εγώ θα είμαι έτοιμη και αντάξια να μου συμβεί και δεν θα νομίζω πως ζω σε ένα όνειρο, γιατί θα ξέρω πως, επιτέλους ζω με το άλλο μου μισό!

Έτσι, ελπίζω ότι θα έρθει η μέρα – και μακάρι να συμβεί σύντομα - που θα φιλήσω το βάτραχο και θα γίνει ο Πρίγκηπάς μου. Και δεν είναι ανάγκη να έχει δικό του παλάτι, ούτε να είναι κούκλος, γιατί έτσι θα φαίνεται στα δικά μου μάτια. Αρκεί να μου προσφέρει την καρδιά του, όπως εγώ τη δική μου. Για όσο θέλει εκείνος και είναι το τυχερό μας. Τι αθεράπευτα ρομαντική παραμένω; Ε και; Γουστάρω να ονειρεύομαι και να παραμυθιάζομαι. Άλλωστε, καλομελέτα και έρχεται! ;)

Φίλα το βάτραχό σου!