Lollipop... τo φετίχ μου ;)

Η ιδέα για το πρώτο γλειφιτζούρι γεννήθηκε όταν οι άνθρωποι των σπηλαίων χρησιμοποίησαν ένα ραβδάκι, για να συλλέξουν το μέλι από τις κυψέλες των μελισσών.

Αρχαιολογικές ανακαλύψεις αναφέρουν ότι οι αρχαίοι Άραβες, Κινέζοι και Αιγύπτιοι παρασκεύαζαν γλυκά από φρούτα και καρπούς, τα καραμέλωναν με μέλι και για να τα τρώνε ευκολότερα, τα ενσωμάτωναν σ' ένα ραβδάκι.

Το Μεσαίωνα στην Ευρώπη, η ζάχαρη ήταν μια πολυτέλεια ιδιαίτερα ακριβή, που την χαίρονταν μόνο οι ευγενείς και οι πλούσιοι. Για να διαρκέσει περισσότερο η απόλαυση, έβρασαν τη ζάχαρη και δημιούργησαν την καραμέλα. Ολοκλήρωναν την επεξεργασία του γλυκού από σκληρή καραμέλα χρησιμοποιώντας ραβδάκια και λαβές.

Τον 17ο αιώνα, η ζάχαρη υπήρχε πια σε αφθονία, η καραμέλα έγινε η αγαπημένη λιχουδιά όλων και, για να καταναλώνεται πιο εύκολα, πρόσθεσαν ένα ξυλαράκι. Το γλειφιτζούρι είναι πια γεγονός!!!

Το γλειφιτζούρι, ή lollipop κατά τους Άγγλους, άρχισε να πουλιέται στους δρόμους του Λονδίνου την εποχή του Καρόλου Ντίκενς. Λέγεται, μάλιστα, ότι οφείλει το όνομά του στους πλανόδιους πωλητές. Άλλες πηγές θεωρούν ότι το γλειφιτζούρι το επινόησε ο George Smith το 1908, βαφτίζοντάς το, μάλιστα, με το όνομα του αγαπημένου αλόγου του στον ιππόδρομο: Lolly Pop!

Το 1916, ο Samuel Born επινόησε τη μηχανή που αυτόματα μπορούσε να τοποθετήσει το ξυλαράκι στην καραμέλα. Για αυτή την επαναστατική του εφεύρεση, η πόλη του Σαν Φραντζίσκο τον τίμησε με το κλειδί της πόλης.