Όπως ανοίγουν τα κοχύλια στην άμμο, έτσι και γω, αποζητώ να παίρνω το φως των δικών σας ματιών...
Όσο ζω, θα ονειρεύομαι και με τίποτα δεν με ξυπνάω. Όσο υπάρχω, στη θάλασσα θα συνεχίζω να βουτάω
και σαν δελφίνι να κολυμπάω, ψηλά θα πετάω και τα κοχύλια μου στη θάλασσα θα φυλάω. ©
2 σχόλια:
Δεν τρώω μάνα μου σύκα.
Μόνο κάτι αποξηραμένα κοντά στα Χριστούγεννα.
Και δεν είμαι και του γλυκού να σε πω.
Προτιμώ αλμυρούλια.
Αν είναι κάτι σε γλυκό ας είναι προφιτερόλ, μιλφέιγ (που κάνω και υπέροχα).
:)
Να είσαι καλά.
Τι μιλφέιγ μου τι δοκίμασες;
Αν όχι δες τη συνταγή στις 30/7
Είναι μούρλια! Σε κερνάω, έστω και από δω :)
Φιλάκια
Δημοσίευση σχολίου