Μοναξιά και μοναχικότητα

Σήμερα, θέλησα να σας παραθέσω την παρακάτω στιχομυθία, που έλαβα με e-mail και θεωρώ, ότι ίσως και σεις τη βρείτε ενδιαφέρουσα, όπως εγώ. Κι αυτό, γιατί περιμένω τις γνώμες σας για το θέμα. Μου έχει λείψει πολύ η διαδραστική επικοινωνία!

Πρόκειται λοιπόν, για μια απορία που εκφράστηκε και την απάντησή της από τον "γκουρού" της ψυχολογίας, το φίλο μου Γιάννη, σχετικά με τα ερωτήματα που δημιούργησε η διατύπωση της ακόλουθης φράσης του:

“Ψάξε να «δεις» πολύ σοβαρά την αξία και την υφή της μοναξιάς”

Απορία:
“Μπορείς, σε παρακαλώ, να μου το αναλύσεις αυτό, λίγο παραπάνω; Βασικά, θέλω να ρωτήσω πολλά πάνω σ' αυτό, αλλά πραγματικά αυτή τη στιγμή, δεν ξέρω καν πώς να τα διατυπώσω, επειδή δεν θέλω να αφήσω απ' έξω κάτι άλλο…

Τι θα μπορούσε να εννοεί κάποια φωνή που σου ψιθυρίζει, "Πρέπει να μάθεις να είσαι μόνος σου." Είμαι σίγουρη ότι δεν το εννοεί σαν τιμωρία ή καταδίκη. Ούτε εννοεί, να αποκοπείς από τον υπόλοιπο κόσμο, ούτε ότι είσαι καταδικασμένος να περάσεις όλη τη ζωή μόνος σου. Αυτό δεν μαθαίνεται έτσι. Και ούτε νομίζω ότι εννοεί τις στιγμές που μπορεί να κάνεις διαλογισμό.

Επίσης, άλλο μοναξιά κι άλλο μοναχικότητα. Ποιές είναι όμως οι διαφορές τους; Και γιατί η μοναξιά είναι πιο εποικοδομητική; Όπως ακούγεται σε εμένα η λέξη "μοναξιά" βγάζει μια μελαγχολία. Δεν σου λέω άλλα, γιατί πιστεύω ότι κατά βάθος ξέρεις τι ακριβώς ρωτάω, αν και δεν μπορώ να το διατυπώσω επακριβώς με λόγια.”

Aπόκριση:
“Μόνος μπορείς να είσαι για διάφορους λόγους. Ηθελημένα ή μη. Ελεγχόμενα ή ανεξέλεγκτα. Ανάλογα με τις δυνατότητές σου. Όσο πιο προαγμένος πνευματικά, τόσο πιο ελεγχόμενα και αυτοδιαμορφώσιμα. Η αξία της μοναξιάς έγκειται στο ότι η σοβαρή δουλειά σπάνια γίνεται ομοδύναμα, (όρος που μοιάζει αδόκιμος, αφού κυρίως οι δυνάμεις αξιολογούνται από το μέγεθός τους, κάνοντάς μας να λέμε "ισοδύναμα" κυρίως, αλλά παρακαλώ μην ξεχνάει κανένας πως οι δυνάμεις δεν έχουν μέγεθος μόνο, αλλά και φορά (!!!), για να μην αναφερθώ και σε πρόσθετες ιδιότητές τους, που περνούν πραγματικά απαρατήρητες...), από περισσότερους από έναν. Τα μεγάλα πνεύματα σπάνια ως καθόλου συνεργάστηκαν για να αποδώσουν. Μάλιστα οι παραλήπτες του έργου τους διέσπειραν το έργο νοθεύοντάς το...

Δεν υπάρχει τιμωρία ή καταδίκη, επειδή η δίκη είναι ανθρώπινο εφεύρημα... Αποκοπή υφίσταται μόνο όταν δεν διαθέτεις τις προδιαγραφές επικοινωνίας. Γι' αυτό, μόνιμα γύρω σου διαχέονται φυσικά σήματα κοινοποιήσιμα, που δεν γίνονται αντιληπτά από όλους, λόγω αδυναμίας λήψης του δέκτη, ή ακόμη και αποκωδικοποίησης τους από το ατομικό σύστημα του λήπτη...

Μοναχικότητα είναι η ελεγχόμενη μοναξιά. Η πρώτη ενέχει λίγη ή πολλή αυτογνωσία. Η δεύτερη είναι αποτέλεσμα συνηθισμένα εξωγενών παραγόντων-αποτελεσμάτων κακής διαχείρισης... Εποικοδομητική είναι η μοναχικότητα, όταν η διαχείριση από τον "κτήτορά" της έχει ποιότητα. Αν δεν έχει, μεταπίπτει σε μοναξιά. Η μελαγχολία μπορεί και να προκύπτει από ευαισθησία. Δεν είναι ευχάριστη μόνο όταν λείπει η χαρά...

Τέλος, όσο ανακριβέστερη η διατύπωση, τόσο πιο γόνιμη μπορεί και να είναι η έρευνα...”

Ανυπομονώ... για τα δικά σας σχόλια και απόψεις, σχετικά με τη μοναξιά, τη μοναχικότητα και την μελαγχολία.

Η φωτογραφία είναι "δανεισμένη" από το Κορίτσι της Βροχής

που το είχε απασχολήσει το θέμα αυτό, πριν αρκετό καιρό.

Προσθήκη:
Μετά από το σχολιασμό του φίλου μας Βασίλη
θέλησα να αναρτήσω το τραγούδι που μας πρότεινε: "'Ανθρωποι Μονάχοι"

Ευχαριστούμε πολύ, Βασίλη.
Ο Θεός να αναπαύσει την αξέχαστη Βίκυ Μοσχολιού.